sebills

Dat Spanje een macho land wordt gedacht te zijn is m i bezijden de waarheid. De vele km die ik door Spanje fietste wilde ik dat niet geloven.
Diverse studiegenootdames (mannen dus niet) heb ik naar hun mening gevraagd omtrent de ervaringen in dit veronderstelde "male chauvinist pig" land. Geen enkele had een negatieve ervaring. Nu is de ervaring waarschijnlijk niet veel verder opgedaan dan Sevilla. Echter enkelen zijn ook in hun eentje op het platteland onderweg geweest. Hier in Sevilla zie ik zeker in de nabijheid van de Alameda de Hercules waar zich deze hele week mijn onderkomen bevindt (groot plein paar 100 meter noord van de Giralda Katedraal) met zekere regelmaat jongens met jongens en meiden met meiden hand in hand. Een keer bij café toilet moest ik even wachten. Dames- en herentoiletten bezet. Een vóór mij wachtende jongen/meisje stelde humoristisch zonder enige terughoudenheid dat waar de deur ook opengaat hij/zij naar binnen mag wat dus zo zijn voordelen heeft. Nu is ook de fysieke handtastelijkheid zeker in Andalusía (klemtoon op i graag) tussen mannen onderling vrij normaal zoals kussen, handen vast houden, schouders langer dan in nl wenselijk is vasthouden. Bijvoorbeeld worden mijn schouders, armen en handen regelmatig aangetikt en of vastgehouden wanneer ik een bordje terugbreng of wanneer men mij in het Spaans iets uitgelegd heeft wat ik dan eigenlijk snap. Sommige Spaanse mannen lijken wel macho's maar hun 'corazon' zit denk ik wel op de goede plaats.
Sevilla is een vreemde stad. Ik ben er nu een stuk of vijf keer geweest en wordt alleen maar meer geïntrigeerd door deze stad waar steeds meer te ontdekken valt. Nog een voorbeeld dan. Ik was vorige week in dat volkscaferestaurantje (zie eerdere foto's) waar geen toerist komt en je voor dik onder een tientje van alles kan krijgen en een goed glaswijn een euro kost. De heerlijkste gerechten werden uit die chaotische keuken getoverd. Menukaarten bestaan daar niet. Er wordt gewoon opgedreund wat ze die dag toevallig hebben (een wettelijke Europese verplichting tot vermelding van de ingrediënten en e-nummers die in de gerechten voorkomen zou een einde maken aan dit soort met tl-bakken verlichte uitspanningen waar er vele van zij).
De Spaanse waard zag natuurlijk dat ik niet van hun was. Hij sprak kort een paar snelle Spaanse woorden en wel verdraaid nog aan toe: ik snapte wat hij zei wat niets met mijn kennis van het Spaans te maken heeft maar puur geluk was en ik antwoordde koelbloedig in mijn beperkte Spaans. Hij glimlachte warm, ontspande zich en sprak gewoon daarna.