lees maar verder

Hoewel het aan de kust een aangename 25 graden was, is het vanochtend bij vertrek uit Teruel slechts 6 graden. In rap tempo loopt de temperatuur op tot 15, zo ook de wind die met de voorspelde kracht 5 voornamelijk frontaal stormt, zo ook mijn hoogte bereik. Op de 1400 meter moet ik zowaar oppassen niet van de weg te raken en gelijkertijd toch de fiets op de 10 km per te houden, terwijl ik tijdens klimpartijen niet boven een aangename maar gevaarlijke wandelsnelheid kom. "Zuchtend en steunend" om met Wil te spreken, bereik ik mijn dagdoel. De route is weer prachtig en ik fiets door en langs bijzonder rotsformaties met veel grotingangen. Voor spelonkologen is het goed toeven hier. Verschillende mensen in vreemde uitdossingen lopen hier rond op zoek naar een geschikte ingang om naar de ingewanden van de aarde af te dalen.
Even na tweeën houd ik halt op een schamele dagafstand van 47 km in het oermiddeleeuwse stadje Albarracin waar ik met rugwind overigens ook gestopt zou zijn. Albarracin, zo lees ik, komt van het Arabisch Al-Banu-Racin wat dat ook moge betekenen. Het stadje ligt tussen indrukwekkende bergrotsformaties gedrukt. Om vroegere aanvallers af te schrikken heeft men ook nog een indrukwekkende muur over en langs een deel van die bergruggen gebouwd. Dit was om Christenen af te schrikken want de muur is nog door de Arabieren (Moren) gebouwd. Althans dat begrijp ik uit een Spaanse uitleg.
Het is nog niet zo makkelijk hier onderdak te vinden. Het is vrijdag en de parkeerplaatsjes staan vol met auto's en nogal wat bussen. De Spaanse toeristen zijn echter nauwelijks te vinden en zullen wel weggewaaid zijn.
Wat zouden jullie, Wil, Siem en Hans hier genieten. Hoewel ik mij in mijn eentje ook prima vermaak doe ik al fietsend onze mooie gesprekken in mijn eentje regelmatig over.
Morgen naar de 1650 meter en langs de bron van de Taag, Spanje's grootste rivier. De verwachting is rugwind en over enkele dagen gaat de temperatuur weer naar de 25.