En weer de hoogte in

Jus en Hoi Pap.
Leuk dat je naar Berlijn gaat. Een echte fietsstad. Ik heb eeb mooie route voor je. Tevens wat klimmem door de Harz. Je bent wel een doorzetter. Goed hoor dat vak en dan nog drie weken werken.

De wal zal het schip keren. Toen de auto het dictatorschap kreeg over de wegen, lanen en paden kregen fietsers en wandelaars uiteindelijk deels eigen voorzieningen. De kosten daarvan worden echter niet op de schouders van de automobilist gelegd maar bij de gemeenschap. Zeker komt het moment dat bijvoorbeeld zo’n col paadje weer afgesloten gaat worden voor jeeps en ander vierwielgedreven spul. Echter dan moeten daar weer grote kosten voor gemaakt worden met ge- en verbodsborden en zal de wegenverkeerswet weer aangepast moeten worden. En dan hebben we toch weer het oude fiets- wandelweggetje via de achterdeur terug tegen hoge kosten

Wil:
Dank voor de aanmoediging. Ik maak er graag gebruik van. In een eerder bericht meldde je dat ik nog enkele kilometers moest. De bedoeling is naar Malaga of een afkorting via Teruel en dan naar Valencia over die prachtige Voi Verte. Het zullen er circa respectievelijk 1700 of denk ik 800 worden.

De eerste 36 km van Figueres naar Girona moet ik gaan over een nationale weg. Weliswaar is er een grote brede vluchtstrook waar ik veilig kan fietsen maar er is geen alternatief. Omdat ik Girona evenals Figueres al eens uit uitgebreid bekeken had ga ik meteen na een kop koffie door.
Ik had verwacht dat het veel warmer zou zijn. De temperatuur ligt op een aangename 25 graden en dat fietst heerlijk.

Ik heb behalve in de bossen de hele dag mijn strooien hoed op
Vanaf Girona kom ik meteen op een ‘Voi Verte’ (=Groene weg) uit. Een voormalig spoortraject dat geschikt gemaakt is voor fietsers en wandelaars. In Spanje zijn ze daar voortvarend mee bezig. Ze hebben al misschien wel 1000 km van dit soort trajecten. Het voordeel is dat ze maar maximaal circa 2 % kunnen stijgen omdat er treintjes moesten kunnen rijden.

Een werkelijk prachtige route die uiteindelijk weer op een doodstille weg komt die weer een paar uur niet te steil maar soms wel wat steil, klimt. Uren ga ik door alleen maar bossen en kloven met kleine stroompjes beneden mij. De foto geeft dat weer. Uiteindelijk eindig ik 800 hoger dan waarmee ik begon.

Ik moet weer wennen aan dat Spaanse ritme van vooral niet te vroeg beginnen in de ochtend. In Frankrijk kun je vaak al vanaf 6 uur bij de bakker terecht. In Spanje pas na achten. In de dorpjes kun je tussen 1 en 5 een kanon afschieten. Alles is dicht en het lijkt of er niemand woont. Behalve in de vele barretjes, waar je trouwens heerlijke koffie kunt drinken, daar is het een drukte van belang. Maar dan na een uur of vijf komt ook iedereen de straat op . Men zit op pleintjes, bankjes, kleine rambla’s en op de hoeken van te straatjes en men geniet. Alles van jong tot oud komt tot leven. Pubers doen interessant en iets ouderen doen dat ook op hun manier. Peuters, kleuters en bejaarden trekken zich daar niets van aan.

En dan pas eten na 9 uur en als je pech hebt pas om half tien. Het alternatief is om ’s middags te warm te eten . Voor de Spanjaarden is dat de belangrijkste maaltijd. Maar dan kan ik niet meer fietsen. Omdat ik toch wel vroeg wil vertrekken houd ik het gewoon maar bij een stuk of twee tapa’s en eet ik veel fruit. Dan zal het ook wel goed komen. Gisteren heb ik om 7 uur een heerlijke portie gefrituurde aubergines met honing op. Daar kan ik ook prima op fietsen.
R