Col en Figueres
Door: rob wildschut
17 Juni 2012 | Spanje, Figueres
Foto’s:
fietsen in eigen schaduw
Frankrijk in de diepte
en twee foto’s van in de diepte Spanje, in de bradende hitte
-----------------------------------------------------------
Na het rustdagje heb ik er weer helemaal zin in. Niet de implicatie dat er geen zin meer was, echter nu nog meer zin. Al vroeg vertrek ik om de hitte wat voor te zijn.
Na 15 km begint het klimmetje en kom ik net voor het begin een NL mevrouw tegen die ergens in de bosjes op een camping staat. Zij is gestopt met werken en gaat nu dus fietsen, zoals zij zegt. Zij is al een tijdje onderweg. Ook via Frankrijk maar dan een iets andere route dan ik gedaan heb. Zij heeft nog het Canal du Midi gedaan en de Katharen route terug (en die is heel zwaar want dan ga je van west naar oost half door en onder door de Pyreneeën. Nu gaat zij naar Barcelona en dan per boot naar Italië om daar haar geluk te beproeven.
We fietsen niet een stukje op want zij is nu zonder bagage gewoon even naar het dorp boodschappen doen. Bij dit soort reizen valt die van mij in het niet.
De colklim is anders dan ik in het eerste verhaal heb geschreven. Hij is minder zwaar en zelfs behoef ik vaak niet eens naar mijn eerste versnelling. Wellicht dat mijn duurspieren toch in drie jaar weer beter zijn geworden. Ook behoef ik aan het einde van de col die paar scherpe bochten niet te lopen zoals de vorige keer. Nee, het valt allemaal weer mee.
De allerhande verbods- en gebodsborden die er stonden toen ik er die jaar geleden was zijn verdwenen. Er zijn zelfs richtingbordes gemaakt en er is met grind gestrooid. Dat is geen moderne vooruitgang maar ouderwetse achteruitgang want nu trekt dit mooie stuk natuur volk aan op qats (of hoe die vierwiel aangedreven frustomotortjes ook mogen heten) en jeeps. Dat is sportief want dan zit je in een zogenaamde stoere auto in een bonkige omgeving wat voor sommige mannen aantrekkelijk schijnt te zijn. En mocht daar dan nog twijfel over bestaan dan zorgt masculine reclame wel voor de rest. Enfin, gelukkig is het na het passeren van dat spul weer stil.
Ik raak weer onder de indruk van de fenomenale uitzichten vanaf de col.
Na een lange afdaling wordt het zeker 10 graden warmer dan in Frankrjk. Ik rijd door tot in Figueres, de stad van Dali, en zoek een hotelletje. Om half drie heb ik zeven en een half uur op de fiets gezeten en net 65 km gereden maar daar zat die Col ook nog bij.
Het is weer goed geweest vandaag. Voor de echte hitte begint stop ik.
R
fietsen in eigen schaduw
Frankrijk in de diepte
en twee foto’s van in de diepte Spanje, in de bradende hitte
-----------------------------------------------------------
Na het rustdagje heb ik er weer helemaal zin in. Niet de implicatie dat er geen zin meer was, echter nu nog meer zin. Al vroeg vertrek ik om de hitte wat voor te zijn.
Na 15 km begint het klimmetje en kom ik net voor het begin een NL mevrouw tegen die ergens in de bosjes op een camping staat. Zij is gestopt met werken en gaat nu dus fietsen, zoals zij zegt. Zij is al een tijdje onderweg. Ook via Frankrijk maar dan een iets andere route dan ik gedaan heb. Zij heeft nog het Canal du Midi gedaan en de Katharen route terug (en die is heel zwaar want dan ga je van west naar oost half door en onder door de Pyreneeën. Nu gaat zij naar Barcelona en dan per boot naar Italië om daar haar geluk te beproeven.
We fietsen niet een stukje op want zij is nu zonder bagage gewoon even naar het dorp boodschappen doen. Bij dit soort reizen valt die van mij in het niet.
De colklim is anders dan ik in het eerste verhaal heb geschreven. Hij is minder zwaar en zelfs behoef ik vaak niet eens naar mijn eerste versnelling. Wellicht dat mijn duurspieren toch in drie jaar weer beter zijn geworden. Ook behoef ik aan het einde van de col die paar scherpe bochten niet te lopen zoals de vorige keer. Nee, het valt allemaal weer mee.
De allerhande verbods- en gebodsborden die er stonden toen ik er die jaar geleden was zijn verdwenen. Er zijn zelfs richtingbordes gemaakt en er is met grind gestrooid. Dat is geen moderne vooruitgang maar ouderwetse achteruitgang want nu trekt dit mooie stuk natuur volk aan op qats (of hoe die vierwiel aangedreven frustomotortjes ook mogen heten) en jeeps. Dat is sportief want dan zit je in een zogenaamde stoere auto in een bonkige omgeving wat voor sommige mannen aantrekkelijk schijnt te zijn. En mocht daar dan nog twijfel over bestaan dan zorgt masculine reclame wel voor de rest. Enfin, gelukkig is het na het passeren van dat spul weer stil.
Ik raak weer onder de indruk van de fenomenale uitzichten vanaf de col.
Na een lange afdaling wordt het zeker 10 graden warmer dan in Frankrjk. Ik rijd door tot in Figueres, de stad van Dali, en zoek een hotelletje. Om half drie heb ik zeven en een half uur op de fiets gezeten en net 65 km gereden maar daar zat die Col ook nog bij.
Het is weer goed geweest vandaag. Voor de echte hitte begint stop ik.
R
-
17 Juni 2012 - 15:15
Hoi Pap:
Dat zijn indd. Irritante motordingen en ook nog best gevaarlijk als je ze moet besturen ondat ze moeilijk te besturen zijn x -
17 Juni 2012 - 19:38
Justin:
Hoi Pap,
Jammer dat er nu weer een mooi weggetje is verdwenen. Zouden er nog mooie weggetjes zonder quads bestaan als ik in dezelfde positie zit als jij?
In de vakantie gaan we tot nu toe naar Marius in Berlijn fietsen. We gaan maar twee weken omdat ik heb besloten eind juli nog een mastervak af te sluiten waar ik nu geen kans toe zie. Misschien kan ik na de drie weken werken nog een weekje op pad, ik hoop het.
Veel plezier paps! -
18 Juni 2012 - 07:56
Wil:
Dag Rob, wat een geweldige ervaring en prestatie. Wil je graag aanmoedigen.Laat je niet kisten door stinkende motoren. Geniet straks van de kunst van Dali. -
23 Juni 2012 - 20:18
Rietje:
hoi Rob, we zijn weer terug van een paar daagjes weggeweest dus nu even je verhaal vanaf hier bijlezen. Het zijn weer prachtige foto's, wat een uitzicht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
