De Hérault in en geland in St Guilhem le Désert

Liesbet, ja daar heb je wel gelijk in. Eigenlijk zou alleen die levensgrote braadpan er kunnen blijven. De rest deed mij niets.
Hé Hans. Wij blijven solidair. Hoe staat het met jouw plannen als vrijwillger te werken in een Réfuge in de Pyreneeen?

Ach de mensen in de kunst B&B waren gewoon vriendelijk. Ik neem mijn vooroordeelwoorden over de uitbaatster weer terug. De kunst was trouwens niet van haar zelf maar van vrienden.
Ik zit aan tafel met 7 dames van, nou ja, laten we zeggen mijn leeftijd en nog wat plus. Het is een wat internationaal gezelschap. Een Belgische dame uit de Loirraine die een enkel woord nederlands spreekt en een Duitse dame. De rest is Frans. Van mij wordt verlangd dat ik de champagne, althans dat staat er op en anders mag het niet zo heten, open maak. Mevrouw Couston, want zo heet zij, vraagt of ik daar mee om kan gaan. Natuurlijk kan ik dat. ‘Wilt u dat ik hem laat knallen of moet het “doucement”, vraag ik. ‘Nee de bedoeling is met zorg te openen’ waarvan akte.
De lezer begrijpt dat de het een reuze gezellige avond wordt met volgende rode wijn, télines (dat zijn kleine witte schelpjes, zo iet als hele kleine mosseltjes), gevulde diverse soorten gourgettes en paprika, wat rijst en heerlijke sla. Daarna natuurlijk kaas een een lekkere vijgen taart. Onderwijl blijft de wijn voor een ieder rijkelijk vloeien. Het lijkt er allemaal op dat ik dat ik het Frans machtig ben. Echter niets is minder waar. Ik kan van de ontspinnende conversaties nauwelijks iets volgen. Maar men vertaalt en probeert mij er bij te houden. dat alleen al is een toneelstuk waard.
Mevrouw Couston vraagt hoe laat ik wil ontbijten. ‘Nou zo ongeveer 7 uur’ zeg ik. ‘Oe là là, dat is wel vroeg’ zegt zij. Omdat ik wel verwacht had dat zij niet zo’n matineus type is, zette ik maar hoog in en kan dan altijd nog afdingen. Zij heeft het voordeel van de twijfel en ik ontbijt om 8 uur wat veel te laat is voor mij. maar ja , de andere gasten ontbijten pas om 9 uur. Tja, dan is de dag al om. Maar de avond was uitermate gezellig. Ook blijkt dan wanneer er wat gedronken wordt dat de tongen los komen en is niet alles schone schijn. Een ieder heeft wel weer een kruis te dragen en ik, wonder boven wonder, eigenlijk niet, tenminste ik zie dat zo.
Vandaag is een prachtige route . Heel in de verte zie ik een grote enorme rotsberg boven alles uitsteken die de dag bepaalt. Vreemd dat weer bijna honderd kilometer fietst en dat die bergrots eerst voor je is, dan ergens aan de zijde en uiteindelijk weer in de verte achter je. Ik fiets door de onherbergzame streek de Hérault waar de gelijknamige kraakheldere rivier door de canyan heen stroomt. Een onvoorstelbare leegte en zo groot dat je de fietsje nog kleiner wordt dan die al is.
Natuurlijk weer klimmen, wanneer eigenlijk niet? Maar ook prachtige uitzichten op de kloven, ravijnen en het grote bergdécor in de verte. Zowaar moet ik mij tweede fles water ook alweer bijvullen. In Spanje zullen het wel drie petflessen worden. Ik heb daar allemaal plaats voor op de fietsbuizen. Het probleem van het klimmen is niet dat mijn benen het niet aan kunnen. Ik heb nergens last van. Echter het zweet druipt in rivieren van mijn gezicht, zeker met al die bagage. Ik heb dan ook altijd een speciale zweethanddoek aan het stuur en moet dan met een hand verder sturen en met de ander mij steeds afdrogen, dat maakt het zo vermoeiend. Maar ja, beter dat dan waardeloze benen.
Nadat ik de Hérault oversteek klim ik de Gorge d’ Hérault weer uit. Er volgt een kilometers lange afdaling naar het oude stadje St. Guilhem-le-Désert.
Guilhem betekent in het Occitaans (een oude dialect hier) ‘Willem. En die Willem van Oranje (want zo heette hij , en ik heb dat natuurlijk niet van mij zelf allemaal) . Hij heeft aan de zijde van Karel de Grote gestreden en stichtte in 804 een klooster. Er zijn dus meer hondjes die kees heten. Een oud stadje dus. Dat Occitaans is trouwens, las ik, ook weer terug te vinden in die hele grote wijnstreek de ‘languedoc’ . Langue = taal en Oc = de taal van het zuiden (ook niet zelf bedacht natuurlijk)