De Languedoc wijnstreek in

Iris: ja, en best veel kilometers maar door al die stijgingen en draaiende bochten ga ik hemelsbreed niet erg ver.
Rietje: dank voor je compliment
Ron: Leuk dat je achter mij aankomt. Betekent dit dat je ergens in Frankrijk zit in een vierwiel voertuig? We doen dat wandelingetje in de duinen nog een keertje over, was gezellig. Overigens Fred en Rietje, die mij ook op dit forum volgen, mogen zich visiterende connaisseur van Egmond noemen.
----------------
Ik doe er nu al dagen over om vanuit de Rhône streek bij de pyreneeën te komen. Pas dinsdag denk ik in Béziers te zijn. Dan nog naar de Pyreneeën. Voordat ik daar ben krijg ik alvast wat voorbereidend klimwerk. Het is dat deel waar ik mij goed in vergis. Je denkt, ach, nu ben ik in zuid-Frankrijk en ben ik zo bij de Pyreneeën. Ik kwam vanuit oost-Frankrijk op 23 km langs Grenoble.
Als fotootje o.a. bordje dat aangeeft dat ooit (ik dacht in de 15 e eeuw) de paus in Avignon resideerde. Terloops heeft hij toen allerlei landerijen gekocht en zelfs nu nog geeft het bordje aan dat dit pauselijk gebied is. Hij zal er wel niets meer te zeggen hebben. Hier in de buurt komt ook de beroemde wijn Chateau neuf du Pape vandaan, dus ook ooit pauselijk bezit.
Ik heb de steilste klimmen voorlopig even gehad. Na deze laatste berg daal ik af naar een totaal ander landschap. Wijnbouw zo ver het oog reikt met daartussen door uitgestrekte lavendelvelden vaak afgezet door cipressen. Af en toe kom langs die mooie bladcactussen en agaves. Het is nu allemaal mediterraan landschap en klimaat. De plaatsjes zijn alle voorzien van die typische warme zuid-Franse pleintjes en straatjes beschaduwd door grote koele oude platanenrijen. Fijn dat ik nu niet iedere dag dat weer zo behoef te volgen. Al lijkt het zelfs hier wat van slag. Vandaag heb ik een stevige noorden wind in de rug. Het schijnt dat het weer voor een dag of twee even gaat veranderen en de wind uit het westen gaat komen en dat betekent ook hier wel wat nattigheid.
Ik rijd de plaats Pont st. Esprit binnen over de 1 kilometer lange bogen brug die voor het grootste deel dateert uit het einde van de 13e eeuw (eind 1200 dus). De Rhône is nu niet zo breed maar gezien de grootte van de brug kan de stroom veranderen in een enorme rivier. Ik doe wat inkopen want morgen is het zondag en tja, in Frankrijk weet je het nooit wat er wel en niet dicht is. Bakkers zijn in ieder geval vaak op maandag dicht en soms op zondagochtend tot 12 uur open. Verschillende keren heb ik nu een stokbrood automaat gezien. Een plaatselijke bakker zal er wel een dagtaak aan hebben om die dingen in al die dorpjes vers te houden. Ook is er vaak door het ontbreken van bakkers een dépôt van brood bij een broodvreemde winkel. Tja, fransen zonder stokbrood , dat gaat niet samen.
Om 8 uur zit ik op de fiets en omdat er vandaag onweer en van alles wat daar mee samenhangt aan het einde van de dag verwacht wordt, zet ik stevig de benen in. Als je 14 kilometer en vaker dit soort stukjes 1 % omhoog gaat, is je snelheid toch net veel hoger dan 10 km zeker als je nog tegenwind hebt. Je moet tenslotte aan het begin van de dag niet alles geven want zoals iedereen begrijpt die aan het begin alles weggeeft heeft later weinig over.
Het lijkt wel of de dag in het teken staat van oude middeleeuwse dorpjes, oude kerkjes, ruïnes, oude smalle en steile straatjes en dan weer bossen en gezellige franse terrasjes waar de fransen met veel gevoel voor decorum hun zondagse noon maal wegspoelen met lekkere wijn. Het lijkt inderdaad soms op die reclame van ‘du vin, du pain et du boursin’. Het water loopt mij in de mond van al dat heerlijks maar als ik mij daaraan over geef komt er van fietsen weinig terecht. Het is het gebied , waarvan mijn oudste broer ooit eens zei, ‘waar wijn evenveel kost als flessenwater , is het leven wat dat betreft goed’. ik drink trouwens altijd uit de kraan in dorpjes want dat water komt ook gewoon uit bronnen net als flessenwater alleen is het 1000 maal goedkoper. dat geldt trouwens ook voor Nederland).
Ik blijf het onweer voor. Of nee, ik rijd het tegemoet en ben juist op tijd binnen, denk ik. 10 km voor mijn eindpunt begint het te regenen en doe ik mijn poncho om. Na 2 km weer uit en nu blijft het droog. Het lijkt er op dat ik mij voor niets gehaast heb. Ik heb om 3 uur die 90 km er al op zitten en dat terwijl ik nog 2 keer koffie heb gedronken. Voorlopig blijft de regen uit. Het is tenslotte ook zuid-Frankrijk. Maar nu ik dit zit te typen zet het onweer weer wel door.
Ik zit bij een kunstenares in een chambre d’hote en kan weer eens mee eten. Er zijn nog een stuk of drie dames die hier verblijven en die soms wat vragen stellen zoals ‘waar ik naar toe en waar ik vandaan kom en och och is het werkelijk waar helemaal op de fiets, tjonge tjonge en ook nog alleen, nou nou , vrij vertaald natuurlijk naar het nederlands zoals de trouwe lezer zal begrijpen. Als ik vertel dat mijn vrouw ook van fietsen houdt maar niet van klimmen hebben zij daar ook alle begrip voor. Al die vragen stellen alle mensen altijd onderweg en daar word je een beetje immuun voor.
Weliswaar bevalt het mij hier prima maar de sfeer ademt iets van ‘hier doen wij aan kunst en zijn wij verheven. Wij houden ons niet echt bezig met het aardse slijk.’ Nou ik dus wel want ik ben een gewone fietser. Overal van die kunstenaarsdingen zoals een mansgrote braadpan van beton die bij kannibalen niet zou misstaan en wat frutsels die voor kunst moeten doorgaan. Ook in huis hier en daar van die verrassende dingen waarvan ik niet weet of ik het mooi moet vinden. Het prikkelt in ieder geval wel en dwingt de aandacht. Als kunst dat met je doet is het goed. Kunst kan ook kunst zijn zonder dat er het label ‘mooi’ aagehangen moet worden. Kunst kan ook gewoon ‘zijn’.
Echter het huis is smaakvol verbouwd en de dames zijn voor mij aardig want ik trek mij van dat uiterlijk gedoe niets aan.
Rob