Afslag Elbe

of bij het vorige of bij dit berichtje staan drie fotootjes.

Maartje, vind je het straatje sprookjesachtig genoeg.

Ik was bijna vergeten dat wanneer ik het voormalige Oost Duitsland maar nu dan in het huidige Oost Duitsland van de geeigende wegen afraak, ik meteen gestraft wordt door het gebonk over de betonnen platen. Om de 2 meter is een gleuf waardoor je heen en weer geschud wordt en mijn tassen meer malen dreigen los te raken. Is dat niet het geval dan beland ik op kinderhoofden zo groot dat het eigenlijk waterhoofden zijn waarbij mijn tassen soms een eigen leven gaan leiden. Is dat niet het geval dat fiets of loop ik door zandachtige substantie die door de nachtelijke regen vermodderd is, waarbij mijn tassen zich koest houden. Al met al geen grote dagafstanden. De lol is er niet minder om. Mijn doorsteek naar Magdebuirg is in ieder geval gelukt en nu ga ik langs de Elbe. Op mijjn oude kaart staan weer eens wegen die er in het echt niet zijn en wegen die er wel zijn maar niet op de kaart staan. Er wordt hier hard aan de weg getimmerd in dit agrarische wat achtergbleven gebied maar geldelijk gesteund door de Europese commissie

Vannacjht heb ik in Calbe geslapen. Een oud stadje dat tevens de uienhoofdstad van de streek is. Dat wil zeggen, dit is het grootste uiengebied van Duitsland en er worden interessante uienpelwedstrijden gehouden. Uien heten hier trouwens "bollen" wat weer afstamt van het Slavische woord "hebula" als ik het goed onthouden heb.

Zonder dat ik het in de gaten heb gehad is mijn totale kilometer standtelletje (sinds ik de fiets heb)zo maar over de 21.000 heen gesprongen. Die ronde getallen zijn altijd leuk om even bij stil te staan. Bij de 20.000 heb ik dat even gedaan op een stil plekje.
Rob