weerberichtje

Tja, fietsen in Duitsland is heerlijk relaxed, zoals al gezegd nauwelijks voorbereidingen maken voor de nieuwe fietsdag, gewoon gaan met de fiets.

Voor de route gebruik ik zo'n beetje de R1 route (Fahrrad route 1) die je van Arnhem naar St. Petersburg leidt. Het stuk van Duitsland naar Petersburg is later toegevoegd. Het is de eerste en dus oudste helemaal uitgewerkte fietsroute, vandaar ook de naam “1”. In Duitsland is de route bijzonder goed aangegeven en heb ik eigenlijk geen kaart nodig. Vaak is deze route aangegeven door een heks op een bezemsteel die dan weer op een paaltje staat. Mijn ervaringen vorig jaar in klein stukje Polen sterken mijn overtuiging dat er na de Duitse grens bij de bebording niet alles klopt. Zou je op de bordjes blind varen dan kan je door het ontbreken van maar eentje, zo in Zwitserland eindigen.

En zowaar is het heet. Temperaturen die hier tegen de 30 aanlopen. De plaatsjes waar ik door kom kunnen zomaar een plaats krijgen in de sprookjes van de taalwetenschappers, de gebroeders Grimm. Behalve de heksen bevinden zich op de route dan ook kleine en interessante sprookjesstadjes als Holzminden, Einbeck, Bad Gandershein, Bad Harzburg en bijvoorbeel Blankenburg. Al zijn Münster, Detmold en bijvoorbeeld Goslar ook zeker een bezoek waard. In de sprookjesstadjes is altijd wel een feest of braderij aan de gang. Het verschil met NL is dan dat het marktplein vol staan met lange banken als boomstammen aan degelijke tafels en niet van die gammele biertafels zoals bij ons. Er wordt dan driftig gedronken en worst gegeten. Dit alles onder het genot van een volkswijsjesband en soms een middeleeuwse bijlengooier die zijn kunsten vertoont.

Oude middeleeuwse houten en bijna geheel beschilderde vakwerkhuizen zijn er in overvloed. Wie beter kijkt ziet dat er tussen de schilderingen allerlei honderden jaren oude maar renoveerde teksten zijn aangebracht die toentertijd de arme lagen van de bevolking aanspoorde nog harder te werken, God lief te hebben, vooral niet te veel geld uit te geven en zich al helemaal niet uit te leven in vertier. “Laat dat maar aan de bewoners van de gildehuizen over”, zou ik er bij hebben gezet.

De “Bad” en “Kuhren” stadjes hebben als eigenaardigheid dat ze een meertje of bronnen hebben waar niemand in zwemt, wat ook niet gebeurt in de vele hotels met zwembad die toch spotgoedkoop (crisis?) zijn inclusief een “richtiges” Duits ontbijt waar ik tot één uur mee voort kan. In ieder geval is de prijs meestal ver onder de officieel vermelde prijs. Vele wat oudere bezoekers kuren hier, naar ik aan neem op kosten van de Duitse ziekenkostenverzekering. Volgens een onzer Duitse huurders kan zo’n Duitse verzekering al snel op lopen tot 300 honderd euri per maand, wat in NL niet lukt. Maar ja kuren en baden, alles in de “Bad”oorden kan hier wel. Te oordelen naar de reclamebordjes, kunnen hier ook lichamelijke en geestelijke ingrepen deskundig uitgevoerd worden. Van alle mogelijke lichamelijke ingrepen om mooier te worden en als je niet tevreden bent het resultaat, tot geestelijke bijstand zodat er op verzoek grondig met je gepraat kan worden tot je toch weer mooi bent.

De Harz is werkelijk een prachtig gebied. Allemaal bossen waar de route doorgaat. Ouderwetse klimpartijen komen ook voor. De laatste dagen rij ik meestal op onverharde paden met flinke stijgingen. De dagafstanden blijven laag wat ik niet erg vind. Vandaag had ik er om half twee pas 40 km op zitten. Maar alles door de koele enorme bossen. Die Harz bossen zijn dicht, donker en hoog, zoals een bos behoort te zijn. Eigenlijk zijn het geen bossen maar wouden, uitgestrekte wouden.

Ik zit nu ergens schuin onder Berlijn en sla af bij de rivier de Saale en ga dan waar deze in de Elbe uitmondt verder langs die rivier richting Magdeburg. Vandaar volg ik de Elbe weer verder. Vorig jaar ben ik tijdens mijn rondje via de Oostzee en Duits/Poolse grens/ Dresden, bij Magdeburg gestopt. Over een dag of twee daar verder de Elbe aafzakken, als het weer het toelaat.
Rob