volgende dagen

Blijkbaar zijn er lezers die ook op de hoogte gehouden willen worden van mijn vorderingen in Duitsland.Noblesse oblige en dus volgt er weet wat.

De eerste van een serie fietsdagen naar Berlijn, althans die richting uit, vergezelt Justin mij. Het is duidelijk dat hij moeite heeft mij bij te houden. Hij moet steeds vaart minderen om mij nader te laten komen. Wel moet daar de voetnoot bij aangemaakt worden dat hij op een uiterst licht stalen race ros zit. Een frame dat hij bij gebrek aan slijk der aarde zelf gefabriceerd heeft uit delen van Diny’s oude trouwe koga fiets, delen van mijn oude koga fiets en onderdelen van rommelmarkten. Een tweede voetnoot is dat ik 15 kg bagage heb wat echter weer 10 kg minder is dan toen ik luttele weken geleden naar Alicante fietste, water en proviand niet meegeteld.

Het einddoel is vandaag Dieren. In Arnhem besluiten we een ommetje via bergjes en dalletjes door de Veluwe te maken wat Justin doet besluiten of door te sparen voor een bergfiets of er zelf weer eentje samen te stellen. Wij raken beiden onder de indruk van het mooie stukje Veluwe. In Dieren raken we een beetje de weg bijster maar Justin heeft een lijntje met boven en dus weten we binnen een minuut waar we ons op tien meter nauwkeurig bevinden. Op een sportcomplex met houten Scandinavische nachtverblijven verblijven we de nacht. Na het ruime ontbijt raak ik bij het afrekenen nog even in gesprek met de ondernemer. Hij heeft elf jaar moeite gedaan om de chalets te mogen bouwen. Volgens eigen zeggen was de gemeente enthousiast over het sportcomplex maar mocht er eigenlijk niets. Tja, soms lijken gemeentes wel eens “van ons, namens ons, betaald door ons, tegen ons”. Justin fietst de volgende dag weer terug terwijl ik verder ga. Om 13.00 uur krijg ik een sms van hem dat hij de 90 km af heeft en weer in de Betuwe is. Ik zit op dat moment nog maar op de 60 km en ben net via de Achterhoek Duitsland ingereden.

De volgende dagen.
Heerlijk lekker om ongecompliceerd te kunnen fietsen. Overal zijn kleine en grote en kleine dorpjes met winkeltjes, cafés met terrasjes, fietsenmakers met goed gereedschap, groenteboeren met seizoen fruit, bakkers met niet lekker Duits brood en goedkope hotelletjes met lekkere bedden. In tegenstelling tot Spanje vertrek ik ’s ochtends gewoon zonder verdere planning behalve de route dan. In Spanje moest ik toch het zekere voor het onzekere nemen en mijn tassen vol gooien met van alles wat te pas en niet te pas zou kunnen komen. Wanneer ik trek begin te krijgen is er net als in Nederland altijd wel ergens eten te krijgen. Zo heb ik ook een reserve buitenband, binnen- en buitenkabels, tandwielen en andere nu overbodige zaken thuisgelaten. Alles bij elkaar, zoals reeds gemeld hierboven 10 kg minder bagage. Het betekent wel dat het fietsen zonder avontuur is, op uitzondering van een veerbootje dat “voorwaarts” heet. Echter zo fietsen heeft ook zijn bekoring. Mijn onverharde en verharde weg vervolgt zich door dichte bossen, open landschapsstukken, over heuveltjes en door mooi restaureerde stadjes en dorpjes waar altijd wel een schuttersfeest geweest is of er een aangekondigd wordt, om dan weer eens langs een stroompje te gaan.

Halverwege de middagen gaat het tot nu toe iedere keer regenen. Ik zoek dan maar een hotelletje of pensionnetje. Door de regen fietsen is nu wat minder bezwaarlijk dan voorheen omdat ik zonder schuldgevoel een poncho gekocht heb. Mijn regenjas heeft het thuis begeven wat mij met blijdschap vervulde zodat ik op strooptocht kon naar iets nieuws waardoor ik van binnen uit niet nog natter zou worden dan van buiten uit. De eerste poncho was van de Hema en woog 980 gram en heb ik weer teruggebracht. De tweede was van Agu en woog 500 gram. De derde is van Vaude, is rood, en weegt 290 gram. Naarmate de poncho’s in prijs toenamen staat het merk er groter op waardoor ik van mening ben dat een ruime creditering van Vaude op zijn plaats is daar ik met koeienletters reclame rijd. Een briefje schrijf ik zeker wanneer ik thuis ben. Ook heb ik een heel dun regenjackie gekocht van 100 gram at winddicht is. Alles bij elkaar ben ik goedkoper en lichter uit dan met één nieuwe zogenaamd ademende fiets regenjas. Tot nu toe blijf ik droog onder de poncho met mijn korte broek aan.

Duitsland autoland is een heerlijk fietsland met overal fietspaden. Morgen wellicht in Höxter.Rob