ik ben weer in mijn geliefde Spanje

29 Mei 2013 | Venezuela, Valencia

Iedereen is natuurlijk verrast te lezen dat bij aankomst in Valencia zowaar alle per avion gestuurde spullen bijna als eerste op de band lagen. Zelfs mijn fiets kwam op de zijde aangerold. Omstanders hielden hem gelukkig binnen de perken van de lopende band. Ik ben 45 minuten bezig mijn fiets weer in elkaar te schroeven. Daar komt nog bij dat ik meende vanaf de luchthaven de metro te kunnen nemen naar het centrale treinstation en vandaar verder treinen naar Teruel. Helaas in de metro mag de fiets alleen mee wanneer hij bovengronds gaat dit in tegenstelling tot mij eerdere tot mij genomen info. Tja dan werkt de treinvertrektijd niet mee. Nadat ik mij red uit de spaghetti jungle van elkaar overlappende autowegen fiets ik snel naar het station in de binnenstad. Maar ja de lezer raadt het al. De trein is vertrokken. Volgens welingelichte kringen mogen er drie fietsen in die sneltrein. De volgende vertrekt pas heel laat. Ik reserveer een plaats met fiets voor morgen waarvan ik niet dacht dat dat reserveren moest. Ik veronderstelde gewoon de fiets een coupe binnen te kunnen rijden. Wel is de fiets gratis. Halverwege morgen kom ik in Teruel, voor mij inmiddels een bekend kruispuntoord reden waarom ik morgen waarschijnlijk meteen doorfiets. Hoewel, Teruel is altijd leuk ook al kom ik er nu voor de vierde keer.
Oja het is 25 graden
Rob

29 Mei 2013 - 19:30

Robert:

Rob,

Veel plezier!!

29 Mei 2013 - 21:44

Fred:

Ja Rob, fietsen en treinen, geen eenvoudige combi.
France Individuelle dacht ooit het gat in de markt gevonden te hebben met haar Fietsvakantietrein. Daaraan is toch weer een einde gekomen. tegenwoordig zie ik touringcars rondrijden met daaraan vastgekoppeld een enorme fietskar.
Veel fiets- en ander plezier gewenst in Espagna!
Fred

30 Mei 2013 - 06:51

Annemarie:

Fijne tijd weer!

30 Mei 2013 - 14:29

Wil:

Beste Rob, wat reuze vervelend allemaal. (meen ik niets van, hoor) Een dagje rust in een spaanse stad ;bijkomen op een terrasje met een gevuld glas en een tapas . Nou ik kan me veel slechter bedenken.Nog dagelijks zie ik de beelden van onze uitdagende pelgrimstocht. Wat was dat kreunen,zuchten maar vooral lachen. Kan me voorstellen dat het zonder dat inspirerende gezelschap een stuk minder aangenaam is. Leef met je mee. Zal vanavond op je proosten. Bon camino