Gallicie

We zijn al bijna vergeten dat we twee dagen geleden 's ochtends in de sneeuw fietsten. De temperatuur is met 20 graden gestegen en gaat deze week verder omhoog. Alleen boven de 1000 meter is het venijnig koud en gaan de zojuist uitgetrokken wanten, jacks, lange broeken en truien weer aan. Het was heerlijk fietsen vandaag met hier en daar een paar pittige klimmetjes maar bijna nooit meer dan 5%.
We zij nu echt in Gallicie. Het lijkt in niets op het Spanje dat we in voorgaande weken hebben door gefietst. In de vele zich aan ons openbarende facetten lijkt het op Ierland. Dat is niet vreemd. Miljoenen jaren geleden was dit noordwestelijk deel van Iberisch schiereiland onlosmakelijk met Ierland verbonden. Overal zie je stapelmuurtjes en leien daken. De huizen zijn voorzien van serres en beschutting gevende overkappingen voor genode gasten die zich bij regen en ontij mogelijkerwijs vervoegen bij een voordeur. Het klimaat in Gallicie is tenslotte berucht om de vele nattigheid die in diverse variëteiten de groene begroeing activeert. Bovendien is, gelijk in Ierland, hier overal heide, volgens Wil heet die heide Erica oftewel Dopheide maar dan wel groter dan in Nederland. De bergen zijn soms op een prachtige manier grauw dat versterkt wordt door donkere wolk partijen die langs het firmament scheren
Rob