heerlijk

En inderdaad met blauwe luchten vertrekken we. De kou is nog niet echt uit de lucht, tenminste dat vinden wij van 3 graden. Gaandeweg echter gaan eerst de handschoenen uit, dan de winddichte en vederlichte jasjes gevolgd door bij sommigen de lange broek. De zon doet de rest en de groeiende wolken later ook. De laatste 10 km vallen er wat spatjes die geen naam mogen hebben. Op het juiste moment gaan we een tankstation annex koffie en andere voorzieningen in. Op het vuur en op de bar staan allerlei heerlijkheden van neuzen, oren tot ingewanden te stoven om uiteindelijk verwerkt te gaan worden in lokale specialiteit tapas. De nog compleet intacte inktvis op de bar staat af te koelen en is weldra gereed om in plakjes verwerkt te gaan worden. Verser kan een tapas hap niet zijn. Wij houden ons op de vlakte met cola en meegebracht brood dat we natuurlijk buiten soldaat maken.
De route is vrij vlak , recht en min of meer eentonig hoewel de besneeuwde bergtoppen ons flankeren en afwisselende dagen kunnen gaan inluiden. Het is de wens van de vader van de gedachte van Siem om morgen in de sneeuw gefotografeerd te worden. Dat zou best kunnen. Siem bereidt ons mentaal voor op een klim naar 1200 meter morgen. We zitten 20 km ten noorden van de noordelijke Portugees/Spaanse grens bijna in de provincie Gallicie. (Even op kaartje klikken naast dit verhaal)
Rob