en weer verder

De sfeer tussen Wil, Hans, Siem en ondergetekende is prima. Wat geven nemen en dat weer opnieuw is een gegeven dat ik bij ons vieren als een automatisme ervaar. De avonden vullen zich met interessante gesprekken die onverwachte wendingen nemen. Zo verschillend is een ieder en toch zo gesmeerd lopen de contacten. Langzaam lijkt iedereen zijn eigen specialisatie te hebben waar het kwartet weer zijn voordeel mee doet.
De rit gaat naar het dal van de Taag die breed stromend meandert naar Lissabon. Het gebied waar wij doortrekken is een eldorado voor vogelaars getuige de uitzichtpunten die zich vullen met tureluurs kijkend door telescoop lenzen opdat een gier, arend of andere rover in de beoogde leegte vliegt.
Na dit dal volgt de onherroepelijke stijging het dal uit. En weer zijn daar die prachtige vergezichten en weer zijn daar die bloeiende velden en ook weer zijn daar die gebieden met kurkachtige eiken tot de horizon of zoals de lezer wenst, zo ver als het oog reikt. Al dit moois komen we tegen in het nationale park 'parque natural de Monfrague'.
Vanuit Placensia, waar we slapen, ontbijten we bij een wat vreemde uitbaatster waar het ontbijt van 2 euro ook daar op lijkt. Daar mogen we niets van zeggen en laten dus commentaar achterwege.
Om vreemde bochten, onverwachte stijgingen en omwegen te omzeilen nemen we de oude vrij rechte weg. Naast die oude weg is een nieuwe weg aangelegd waardoor die oude weg nog nieuw lijkt en zich daar nauwelijks snel verkeer opwaagt. Na een luttele 40 km en midden op de dag nemen we ons intrek in een bungalow complexje op welk terrein wij de enigen zijn. Een korting voor verblijf is dan meestal ook zo geregeld. Ik beschouw dit als een rustdag. De middag brengen we met half uitrustend van vorige inspanningen door. Daarbij even in de zon en dan weer in de schaduw en dan weer even lezend. Wij gaan ons sterken op deze dag voor de zorgen van morgen. Er schijnt ons een pas van 1200 meter boven het hoofd te hangen. Daar schrijf ik morgen dan wel weer over. De foto geeft het bergmassief aan waar we over moeten.
Het weer is heerlijk met in de middag een flink opstekende wind. De verwachting voor de plaats Salamanca, waar we over een dag twee aankomen, is slecht: een maximum van 10 graden en regen. Pas over een week schijnt het weer 23 te worden. Over dat slechte weer maak ik mij zorgen. Die pas, ach ik heb er de laatste jaren verschillende gefietst en ben altijd boven gekomen. Rob