Angoulême naar Aubeterre-sur-Dronne

Wilna, Rietje:
Dat verzorgingshuis heeft de pennen wel losgemaakt. Fijn dat het met David, volgens de berichten van Fred, dan uiteindelijk met behulp van de cohorten engelen op de bekende schouder goed gaat komen. Wens David veel sterkte.

Arnout: ben je al iin Moby Dick begonnen? Ik snap niet dat ik dit practig geschreven boek 20 jaar ongelezen in de kast had staan. Wat een symboliek. We zien wel tijdens de besrpeking.
foto’s: Alweer een facade van een kerk. Tja ik heb daar een zwak voor. Maar niet zo maar een facade. De facade zit vol symbolische betekenissen. Hij is uit de 12 e eeuw en puur Romaans en van de St Jacques kerk hier ter plaatse
--------------------
Vanuit Angoulême een mooi en stevig heuvelend traject naar Aubeterre-sur-Dronne. De stad Angouleme is zeker een bezoekje waard. Romeins van oorsprong en ook daarvoor bewoning. De stad is strategisch gebouwd op een heuvel wat zo zijn gevolgen heeft voor een fietser. De lager gelegen delen boorden aan de rivier de Charente. Natuurlijk de mooie oude St Pierre kathedraal. Die kathedraal is een mix van gothiek en byzantijns met mooie wonderlijk constructies als gevolg. Maar ook een zeer oud kerkje dat niet in een folder staat tot mijn verrassing en ik gelukkig op tijd in een zijstraatje zag, ook deels uit de 11e eeuw.
Naarmate ik zuidelijker kom, hoewel ik eigenlij al helemaal zuidelijk ben, worden de vanoorsprong romaanse kerkjes steeds talrijker. Hadden er in Nederland maar een klein deel van, nou, een deel van de toren van ’t kerkje in Buurmalsen is 12 e eeuw. Tot mijn schande weet ik de naam van het mooie Jacobs (omdat er een muurschildering van de Heilige Jacobus te zien is) kerkje niet. Zou hij zo heten?

Het hevig heuvelende landschap doorklief ik eigenlijk tergend langzaam. Het is net als de Ardennen. Niet te hoog voor haarspeldbochten waardoor ik steeds 1 km langmoet klimmen en dan weer dalen . Dat gaat zo de hele dag door en is een beetje om moedeloos van te worden. Daarbij is het eerte deel van de dag het landschap gevuld met dorre mais en hangende zonnebloemen waar je in het najaar niet opgewekt van wordt.

(Liesbeth V: krijgen de agrariërs nog steeds europese subsidies op mais? en is dat de reden dat er zo veel mais onderweg staat?

Aan einde van de dag verandert het landschap toch nog snel. Er verschijnen cypressen en wijngaarden. Ik ben namelijk nog maar een kilometer of 70 van de beroemde wijnstad St. Emilion verwijderd. Hier ergens heb ik met Diny gefietst . In ieder geval hebben we toen op de camping 1 km voor St Emilion gestaan.

In het plaatsje Aubeterre-sur-Dronne is een monolitische kerk. Het geheel is in de bergwand uitgehouwen. Men is in de 12 e eeuw verder gegaan daar waar de eerste Christenen in de grotten en gangenstelsels hun oefeningen hielden. Ook is de facade van de kerk St Jacaques de moeite van het zien en het nemen van een foto waard. Het is een toeristisch plaatsje. Eigenlijk zo’n plaatsje waar je ceramiek, slechte kunst en veel niet aan het plaatsje gerelateerde prullaria kunt kopen. Echter er is nauwelijks iemand. De winkeltjes zijn wel allemaal open.

Ik raak op een terrasje in gesprek met een Nederlander die klaagt dat het seizoen hier maar 6 weken duurt. Drie jaar geleden was dat 12 weken en dat komt door de crisis. Ik vraag of hij hier woont. Dat blijkt het geval. Maar het andere geval is dat ik op het terrasje van zijn hotelletje annex restaurantje zit . Op mij vraag of zijn drie jaar geleden begonnen onderneming slaagt reageert hij oprecht negatief. “Waarschijnlijk moeten we dit jaar sluiten of anders volgend jaar” “ Vooral de Engelsen die een aantal jaren gelden hier tweede huizen kochten keren met hangende pootjes naar Engeland terug” zo gaat zijn relaas. “ “De inboedel hebben wij gekocht maar het pand huren we en de eigenaar denkt dat het pand eur 700 K waard is” vertelt hij. “Van de tweede woningbezitters moest ik het buiten het seizoen om hebben” gaat hij door. “Ook de kosten van allerlei doorlopende zaken komen op mijn nek terwijl ik voor het terrras op het pleintje voor mijn deel met vier tafeltje eur 450,- per maand aan de gemeente moet betalen en het minimuumloon voor 18 jarigen is in Frankrijk eur 8,80 per uur netto en bruto betaal ik 17 euro, de elektriciteit, hoge afvalstoffenheffing, de diesel olie en, en, en, door…” Op mijn toetsenbord onderbreek ik zijn wanhoopstoespraak. Het valt mij wel op dat aan een andere tafel de 4 andere gezinsleden heerlijk vertoeven. Twee personeelsleden doen de bediening als er een klant komt. Lijkt mij niet handig zelf niets te doen onder deze omstandigheden. Maar wellicht dat ze er met zijn vijven nu net een 12 urige werkdag op hebben zitten. Zielig is het wel. Want ook deze mensen hadden een droom. Ach ja, meestal hoor je alleen de succesverhalen. Hij was tenminste wel eerlijk.
R