op het laatst
11 Januari 2014 | Thailand, Ban Bang Ma Lao
En dat waren dan de laatste 75 km door, tussen, langs en dus terzijden van de pontificale steile kalkrotsbergen die ons gradueel leiden van Phang Nga naar de brug die Phuket met het vasteland verbind.
De laatste twee overnachtingsdagen waren tevoren al geboekt. Wij besluiten de fietsen de laten inpakken door een 'cargo' bedrijf ergens op de 1e verdieping van een onduidelijk zijgebouw van de luchthaven van Phuket.
Een paar jongens willen de fietsen al pakken zonder dat er iets besproken is. Mijn fiets is mij dierbaar en wordt niet zonder slag of stoot uit handen gegeven. Diny haar fiets is al op weg naar boven. Eenmaal boven maak ik de fietsen verzendklaar en de rest doet het 'cargobedrijfje', volgens zeggen later.
Het kantoortje is ongeveer 20 m2 en er zitten 8 vrouwen en een jongen te werken verdeeld over drie degelijke remington typemachines, drie vlakschermcomputers en de rest werkt hard tussen stapels stempels en bergen papier door. Nadat de prijs bijna duidelijk is en wij blijkbaar akkoord hebben gegeven wordt er een bureacratische trein in werking gezet. Althans, er zijn ineens 4 werknemers met de administratieve handelingen bezig ten behoeve van onze fietsen. Gedurende ongeveer drie kwartier wordt er steeds vriendelijker geglimlacht naar ons en gaan papieren en papiertjes van de ene naar de andere employee en via een nog niet genoemde weer terug. Dan betalen wij en is prijs ongeveer 40% hoger dan we verwachtten en bespraken. Alles gebeurt altijd vriendelijk. Boos worden of negatieve emotie tonen werkt averechts.
Mevrouw de bazin komt zich er vanuit uit een belendend kantooralkoof mee bemoeien. Binnen de kortste keren is de al eerder besproken prijs weer in beeld en was er duidelijk sprake van een 'misverstand'.
Dit moet in de burelen nog verwerkt worden en duurt weer ongeveer drie kwartier. Uiteindelijk wordt alles samengevat in een mooi A4tje met stempel en betalingsbewijs dat ons met een kort buiginkje overhandigd wordt.
Diny maakt zich zorgen of het allemaal wel duidelijk is waar de fietsen naar toe moeten. Ik stel haar gerust dat ze alle gegevens hebben inclusief vluchtschema. Een personeelslid wijst ons op de chauffeur, die blijkbaar ook al verwittigd is, en die ons nu naar het hotel vervoerd en ons daar op zondagochtend om vijf uur ook weer ophaalt met de verpakte fietsen achterin de picuptruk
Op uitdrukkelijke aandrang van Diny moet ik nogmaals onze namen, hotel, tijd en plaats vermelden. Men verzekert ons dat ze ons op tijd zullen ophalen en dat de fietsen vakkundig verpakt ook zullen mee komen. Na alle 'check upon check' in dat kantoortje heb ik er alle vertrouwen in....
Wat rest ons:
We gaan een biertje scoren, lekker chillen, couchen wat wordt afgewisseld met coolen, loungen en nog wat swipen. Dus aangename maar weinig inhoudelijk veel om het lijf hebbende activiteiten. Langs deze kust is dat weken achtereen de opbeurende vakantiebesteding van veel, vet, rood verbrand en lillend Russisch vlees.
We kijken vol vreugd op een hele andere tijdsbesteding terug
DinyRob
De laatste twee overnachtingsdagen waren tevoren al geboekt. Wij besluiten de fietsen de laten inpakken door een 'cargo' bedrijf ergens op de 1e verdieping van een onduidelijk zijgebouw van de luchthaven van Phuket.
Een paar jongens willen de fietsen al pakken zonder dat er iets besproken is. Mijn fiets is mij dierbaar en wordt niet zonder slag of stoot uit handen gegeven. Diny haar fiets is al op weg naar boven. Eenmaal boven maak ik de fietsen verzendklaar en de rest doet het 'cargobedrijfje', volgens zeggen later.
Het kantoortje is ongeveer 20 m2 en er zitten 8 vrouwen en een jongen te werken verdeeld over drie degelijke remington typemachines, drie vlakschermcomputers en de rest werkt hard tussen stapels stempels en bergen papier door. Nadat de prijs bijna duidelijk is en wij blijkbaar akkoord hebben gegeven wordt er een bureacratische trein in werking gezet. Althans, er zijn ineens 4 werknemers met de administratieve handelingen bezig ten behoeve van onze fietsen. Gedurende ongeveer drie kwartier wordt er steeds vriendelijker geglimlacht naar ons en gaan papieren en papiertjes van de ene naar de andere employee en via een nog niet genoemde weer terug. Dan betalen wij en is prijs ongeveer 40% hoger dan we verwachtten en bespraken. Alles gebeurt altijd vriendelijk. Boos worden of negatieve emotie tonen werkt averechts.
Mevrouw de bazin komt zich er vanuit uit een belendend kantooralkoof mee bemoeien. Binnen de kortste keren is de al eerder besproken prijs weer in beeld en was er duidelijk sprake van een 'misverstand'.
Dit moet in de burelen nog verwerkt worden en duurt weer ongeveer drie kwartier. Uiteindelijk wordt alles samengevat in een mooi A4tje met stempel en betalingsbewijs dat ons met een kort buiginkje overhandigd wordt.
Diny maakt zich zorgen of het allemaal wel duidelijk is waar de fietsen naar toe moeten. Ik stel haar gerust dat ze alle gegevens hebben inclusief vluchtschema. Een personeelslid wijst ons op de chauffeur, die blijkbaar ook al verwittigd is, en die ons nu naar het hotel vervoerd en ons daar op zondagochtend om vijf uur ook weer ophaalt met de verpakte fietsen achterin de picuptruk
Op uitdrukkelijke aandrang van Diny moet ik nogmaals onze namen, hotel, tijd en plaats vermelden. Men verzekert ons dat ze ons op tijd zullen ophalen en dat de fietsen vakkundig verpakt ook zullen mee komen. Na alle 'check upon check' in dat kantoortje heb ik er alle vertrouwen in....
Wat rest ons:
We gaan een biertje scoren, lekker chillen, couchen wat wordt afgewisseld met coolen, loungen en nog wat swipen. Dus aangename maar weinig inhoudelijk veel om het lijf hebbende activiteiten. Langs deze kust is dat weken achtereen de opbeurende vakantiebesteding van veel, vet, rood verbrand en lillend Russisch vlees.
We kijken vol vreugd op een hele andere tijdsbesteding terug
DinyRob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
