khao sok national park

Zo gezegd zo gedaan en het besluit is genomen. We gaan van ons eiland af via een wankel veerbootje dat gemaakt lijkt voor 2 mensen plus twee fietsen. Een degelijk dieseltje met een aandrijfas van minstens twee meter lengte zet ons over.

We gaan op weg naar het Kao Sok national park. We hebben gelezen dat dit zo n beetje het mooiste van Thailand moet zijn. Dat zou ik ook zeggen van nationale parken die van de buren zijn. Maar goed: het is prachtig. We fietsen door de hete en vochtige jungle. Af en toe is er een uitkijkje op het gebied dat wij doorkruisen.

Zoals bij de geachte lezer vast wel bekend is, is een beetje national park vaak alleen te bereiken via een lange doorweekte tocht over hoge zeeën, wilde wildwater rivieren, lange kletterpartijen over rotkammen of via hete jungle dalen meestal bevolkt door vraatzuchtige monsters die de wacht houden als in een Griekse mythologie waarvan mij de naam even niet te binnen wil schieten.
In ons geval zat er een heuvelachtige berg tussen die wij overwonnen. Hoewel diny altijd heeft gepersisteerd dat zij wel ver wil fietsen maar dat de weg dan vlak, glad en aangebezemd moet zijn, zou het zo maar kunnen dat zij ineens op een wat later moment de charme, genot en uiteindelijke bevrediging van een fietsklim gaat ervaren. Ik heb echter beloofd dat de weg verder redelijk vlak zal blijven.

We hebben weer een soort boomhutbungalowtje gevonden met zowaar airco.

Wat een prachtig binnenlandgebied. We blijven een dagje hier.
DinyRob