gelukkig weer op pad

Alweer een update. Door rechts op het kaartje te klikken kun je ook inzoomen

Heerlijk om weer gewoon op het Thaise platteland te zijn. Niet alleen gaan de prijzen doormidden maar daarenboven komt de heerlijk vriendelijke Buddistisch geïnspireerde volksaard boven water.

Tijdes een sfeervolle overtocht van Koh tao naar het vasteland met veel zieke passagiers gaat geen zee te hoog. Omdat wij vier dagen geleden op weg naar de pier 30 km halfslachtig industriegebied hebben doorkruisd klampen we bij de retour nu een pick-up truck aan. Als de prijs goed is moet je niet afdingen. De prijs was goed en de fietsen gaan in de laadbak en Diny 1,5 uur bij mij op schoot. Duidelijk spreken we af en ik omcirkel nog op de kaart waar we eruit moeten ongeveer 30 km verder. Omdat de Thai altijd ja knikt ( nee is een belediging) rijden we halverwege plots de verkeerde kant uit. Waarschijnlijk kan de automobilist geen kaart lezen en rijdt hij gewoon op zijn watergevoel. Nadat hij bij een aantal plaatsen halt houdt en vragend kijkt of wij er hier uit moeten, neem ik die Thaise gewoonte over en knik ja en vertel in het Nederlands dat hij daar rechtuit moet en daar weer links en dan na een half uur extra zijn we er. Alles gaat altijd allervriendelijkst bij dit soort dingen. Maar goed dat ik die route een beetje bekeken had te voren.

We rijden een mooie rit van oost naar west Thailand door licht heuvelachtig terrein geflankeerd door flinke bergen. We scheren rakelings langs de grens van Birma ( =Myanmar)

In een klein bungalow parkje dat gerund wordt door een zwakke jongen zoeken we een bungalowtje uit. Bij het woord 'bungalowtje' is meestal sprake van een zeer eenvoudig vrijstaand blokhutje met Spartaanse bedden ( Thai slapen meestal op de grond op een matje). Op het bed een laken en dan een deken die iedereen gebruikt. Vannacht dan maar weer in onze eigen lakenzak. Wc douche, vaak koud, allemaal naast elkaar,'dus alles wordt nat. Een afvoer is er onder het wastafeltje niet. Al het water op de grond die afloopt naar het gezamenlijke putje. Dat geeft niet want je billen moet je ook heel hygiënisch met de spuit schoon maken. Vaak is er geen wc papier (welk westers gebruik ik ook eigenlijk ronduit smerig vind). Tot nu hebben we nog geen chinese wc's (vorig jaar wel) gehad. Die hurk wc's zijn nog hygiënischer omdat je dan helemaal niets hoeft aan te raken.

Hier spreekt echt niemand meer ook maar een woord Engels. Soms wordt er een 14 jarige dochter of zoon ergens uit een belendend schuurtje gehaald die 10 woorden Engels heeft gehad op school. Maar met het Thai-Engelse woordenboekje kom je iets verder. Het zijn de bungalowtjes die ons weer aanspreken.

Ook nu weer bij een kraampje wat fruit kopen. Omdat we op de fiets zijn willen we maar een paar bananen en 10 mandarijnen. En weer wordt er geld geweigerd. De oplossing is simpel: probeer er achter te komen of ze kleine of kleinkinderen hebben en dan duidelijk maken dat dat geld voor hen is. En dan nog geven ze de helft terug.

We eten hier bij een Thaise familie die door er twee tafeltjes bij te zetten de kraam tot restaurantje heeft omgetoverd.

Diny vind de Thais prachtige mensen. Alleen zouden ze nog mooier zijn als ze een echt neusje hadden.