Even rust

Door: rob wildschut

30 December 2011 | Cambodja, Phnom-Penh

(Hi Arnoud en Nellie. Wat leuk van jullie te horen . Jullie zijn toch in India aan het rondtrekken? Houden jullie een log bij?)

Waarde lezers,

In Chau Dog bij de grens van Vietnam / Cambodje hebben we de fiets even aan de kant gezet en de drukte van deze stad ervaren.

Gezellige, vriendelijke en totaal niet opdringerig mensen. Ik raak niet uitgekeken op de allerlei soorten nering. Zomaar op de straat zijn geïmproviseerde fiets en brommer reparatie plaatsjes. Bij de buren kun je een computer weer laten ombouwen tot wasmachine en je telefoon met internet kan door eenvoudige handelingen een laptop met telefoon worden. Even verder in een klein stalletje zijn onduidelijke oliebollen te koop terwijl de buren weer 5 broeken verkopen.

Gewoon struinen door zo'n stadje kan ik uren. Diny is onderwijl naar een massage. Enigszins schoorvoetend zie ik haar binnen komen. Dat ligt denk aan de aangrijpende fysieke ingrepen

De volgende dag gaan we om 07.00 uur de fietsen op het dak van een snelboot die ons via bureacratische douanefratsen binnen 5 uur naar de hoofdstad van Cambodja moet speeden.

Op de boot zit een jongen die allerlei met mooie Cambodjaanse versierselen omfloerste papieren uitdeelt. Deze moeten op de gewenste wijze ingevuld worden met 20 en 3 dollar daar bij gestopt. Niet om extra handelingen verricht te krijgen maar om het visun te bemachtigen. In NL zijn deze bemiddelingen alleen tot een goed einde te leiden voor een vertienvoudiging van dat bedrag.

Een hele stempel galerij ontstaat langzaamaan wanneer ik dieper in de krochten van het niemandsland terrecht kom maar tegelijkertijd ook de grens van Cambodja dichterbij komt.
Over wankele planken moeten we de boot een paar keer verlaten todat wij in een tuinachtig complex geraken waar de hoge petten heerlijk buiten in de schaduw zitten rondom prachtige gefigureerde tafels zitten. Daat vinden de laatste succesvolle handelingen plaats. Een paspoort om trots op te zijn. Daar jammer dat ik in november 2012 weer op maagdelijk papier moet beginnen.

Phnom Penh is een ruim op gezette stad met grote lange boulevards. Ik neem aan dat het centrum ooit kleinschalig is geweest. dat zal wel weggebudozerd zijn. Buiten het centrum zijn nog kleine drukke straatjes te vinden met kleine marktjes. Eem tuk tuk heeft ons even langs de highlight geloosd. En wat de prijs betreft, ach we dingen wel wat af omdat je nou eenmaal niet de vraagprijs moet betalen. We hebben even een lekkere kokossap met hem gedronken en hij raakte niet uitgepraat over allerlei dingen die met Cambodja te maken hebben. Dat zat dan bij de prijs is. De chauufeur had highschool gedaan. Hoe hoog die highschool dan is weet ik niet. Hij sprak prima Engels, is getrouwd en had net zijn tuk tuk afbetaald.

Wij zijn met de tuk tuk naar de killing fields geweest. Echter dit was maar één van de honderden fields die er in Cambodja te vinden zijn. Daar werden de ongelukkigen gemarteld, vermoord en massal in diepe massagraven geworpen. Door overstromingen en hevige regenbuien komen regelmatig botten, kiezen en bijan verteerde kledingresten boven de grond uit. Dit wordt eens per maand opgeruimd. Er blijft nog genoeg over om wel te beschouwen. De gruwelen van het Rode Khmer regiem geleid door Pol Pot worden dan in volle omvang duidelijk. In de jaren 70 werden miljoenen mensen vermoord in de loop van 5 jaar.De doctrine kwam voort uit Maoïstisch China waar bij het individu niet bestaat en alles om het collectief draaide. Enkel landarbeid is wat telde. Alle stedelingen werden naar het platteland gedeporteerd om dat te werken. Een brildrager was alleen al door dat luttele feit een potentiële intellectueel en diende vermoord te worden, zo ook iemad zonder eelt op zijn handen. Er mocht niets geschreven worden want dat was een burgerlijke en intellectuele bezigheid die allen door kapitalisten uitgevoerd werd. Nu is het land tot op zekere hoogte democratisch en in opbouw fase. De trauma's zullen zich na enkele decennia aandienen. Nu lijken de gruwelen weggedrukt te worden. Na de Vietnam oorlog heeft Vietnam een einde aan deze onmenselijke dictatuur gemaakt.

Morgen weer het binnenland in en heerlijk weer een week fietsen. Ik (en Diny ook)ben er weer hard aan toe.

En voor we het vergeten. Wij hebben de volgende dagen behoorlijk stevig fietsen in het vooruitzicht. Ook op oud- en nieuwjaardag. Allemaal alvast de beste wensen. Hier merken we er niets van.

Enne.. Maartje en Rik: ook goede tijd daar in Maleisië

30 December 2011 - 11:30

Liesbeth:

Rob en Diny, groeten van een trouwl-lezertje, alle goede wensen voor 2011
en geniet er nog even van.
Ben zelf in een nieuwe Julian Barnes begonnen: 'Polsslag' vertaald in het NL.Moet je ook lezen Rob! Steengoede verhalen ditmaal, mag je wel lenen hoor

30 December 2011 - 13:54

Annejose:

Hoi Pap en Mam,
haha heeft mama een echte massage gekregen. Een beetje een look a like thaise massage? Dan zal alles wel goed geshaked zijn.

Veel plezier!

X

30 December 2011 - 14:53

Maartje:

Weer een schitterend verhaal. Inderdaad erg indrukwekkend de Killing Fields. Hebben jullie ook het Tuol Sleng museum gezien? Alvast een fijne jaarwisseling!!

30 December 2011 - 15:32

Lucia:

Over een week komen jullie gestaald en gemasseerd terug en lekker slank.
Wij eten intussen jullie portie oliebollen wel op en gaan in januari met een kater op de weegschaal staan.
Alvast de beste wensen voor 2012, ook van Sjoerd!

31 December 2011 - 22:17

Fred:

Happy New Year! Het Gregoriaanse dan. Het Tet-nieuwjaar in Vietnam wordt op 23 januari aanstaande gevierd. Ik veronderstel dat jullie dat niet meer halen daar...
Groeten,
Fred

31 December 2011 - 22:19

Annemarie :

Hai Rob en Diny,

Wat een mooie belevenissen weer. Leuk om te lezen hoe de mensen buiten de toeristengebieden leven.

Hier is het al weer een uurtje of negen 2012. Bij jullie ook al. Gelukkig Nieuwjaar!

Annemarie en Truus