Torgau - Dessau

Tja, net het leven. Ik begin vanochtend al redelijk vroeg om de warmte voor te zijn. Echter het is om acht uur al 25 graden maar wel met wind in de rug. Om 12 uur staat er al 60 km op de teller inclusief koffie en wat brood en rozijnen eten aan een picnic tafel, terwijl ik relaxed fiets. De volgende 40 km doe ik er zonder koffie maar met inspanning twee keer zo lang over. terwijl de temperatuur verradelijk snel met 10 graden omlaag gaat en ik dikke tegenwind krijg.

Toch had ik nooit gedacht dat ik binnen zo weinig dagen vanaf Praag nu al 100 km voor Magdenburg zou zitten.

Eerst na de Tsjechische grens door dat wonderlijke zandsteen gebergte, dan na Dresden de zogenaamde Saksische Weinstrasse. Zo heet het gebied waar aan de rechter Elbeoever wat wijn wordt geteeld en dan vandaag de eindloos grote uiterwaarden van de Elbe.

Ergens rijd ik mij na 5 km op een boerenweiland vast en moet weer 5 km terug (foto). De volgende foto toont het juiste pad. Verschillende keren overkomt mij dit omdat ik weer op stippeltjes rij. Uiterst kleine dorpjes, zeker niet de briljantjes van gisteren en de parel Dresden die uiteindelijk over de ruggen van arme slobbers gebouwd werd. Het zijn boerendorpjes waar je met moeite koffie kunt krijgen maar waar hard gewerkt wordt. Aan de andere oever ligt wel rijkdom maar dan ga je ook door Lutherstadt-Witteneberg. Die stad heb ik vorig jaar op mijn ritje naar Berlijn al goed bekeken dus laat ik rechts liggen

In het dorpje Belger stuit ik op hét 'ijzeren kruis'. Duitse militairen krijgen en kregen voor moed en volharding dit kruisje als lintje. Frans-Wilhelm III (WF staat er op) heeft deze onderscheiding ingevoerd in 1813 na de slachtpartij tussen Napoleon en Pruisische troepen (zie foto). Het kruis is het origineel uit 1813.

Het gebiedje waar ik de laatste 20 km door ga is ook weer doorspekt van Pruisische geschiedenis. Weer stuit ik op iets merkwaardigs. Ik zie zo maar naast de weg tussen de struiken een neo-klassiek gebouwtje met namaak Griekse tempaan en al (dus namaak van de oude Grieken en Romeinen). Het gebouwtje is opgetrokken door weer een Wilhelm - Frans in de 18e eeuw. Deze Pruisische keizer was zo onder de indruk van Italië dat hij dat als wachthuisje liet bouwen. Overigens ligt het vastgoedje in een door de Unesco benoemd gebiedje. Het lijkt mij tijd dat er wat aan het wachthuisje gedaan worden tenzij de naam letterlijk opgevat dient te worden (voor de duidelijheid: ik bedenk die gescheidenis allemaal niet, maar lees dat onderweg steeds ergens en dan knoop je wat draden aaneen.

Zoals gezegd, het elastiek om naar huis te gaan wordt te strak. Ik fiets morgen nog een mooie route naar Magdeburg en ga dan vrijdag met de trein in een paar uurtjes naar huis. Normaal gesproken is er een doorgaande snelle verbinding.

Ja, van huis fietsen is makkelijker dan er naar toe.

Bedankt voor alle lieve berichtjes. Zo relatief dicht bij huis en toch is er zoveel te zien, als je er oog voor hebt.
Wordt zeker vervolgt, waarheen? wanneer?
Hans, misschien dan toch vanaf hier en dan over de Spaanse zilverroute, de 'via plata'? die ging jij toch doen?
Rob