fietser onderweg, schrijver in Buda. (niet Pest)

Marianne, soms boek ik van te voren als ik op een of ander manier de indruk heb dat het druk is, weekeinden bijvoorbeeld. Meestal kom ik veel pensionnetjes tegen die zich al op alle mogelijke manieren proberen te verkopen. Som,s hotelletjes, 1 keer op camping, als het niet anders kan maar dat vind ik altijd weer een gedoe met het risico dat de hele zaak nat wordt. Dat had ik dus die ene keer op de campéing. Het was bloedheet, naast de Donau Maar wilde voor de hitte uit vertrekken. Dus om 6 uur eruit en om 7 uur op fiets. Tent en onderzijl kletsnat van de dauw. Blijkt zich inmiddels in de middag toen ik de trent wilde laten drogen het water zich naar het laagste punt te hebben verplaatst in mijn waterdichte voortassen, zeker 2 kg. Tentje, slaappzak en matje zijn allemaal lichtgewicht, zo', 4,5 kg, denk ik en dat wordt weer gecompenseerd doordat mijn broek groter geworden is deze maand.

In Komarno volg ik een bordje hotel dat naar de rand van de stad gaat. Het liefst zit ik niet in het centrum. Het blijkt een groot geval te zijn waar zich aan de andere zijde het lokale stadion bevind. Ik krijg het idee dat het een voormalig staatshotel is geweest waarvan het personeel in dienst is gebleven. Maar ja, een groet kamer met groot balkon, alles al weer een tijdje geleden gerenoveerd, behalve de verwarmingsradiotoren die alleen maar met een knopbereik van 1 cm om in de winter nauwkeurig te kunnen afstellen. Die zijn nog van het echte degelijke gietijzer type. Mar ja ik betaal dan ook omgereken iets op de 20 euro (inclusief ontbijt).Het hotel heeft 6 verdiepingen en ik denk dat er wellicht 4 kamers bezet zijn. De oostblok mentaliteit is hier nog niet uitgebannen als blijkt dat de tv het niet doet. Niet dat ik die tv hier kan begrijpen maar soms hebben ze CNN en dan ben je toch weer een beetje bij met wat er allemaal rondom je gebeurt. De oorzaak is snel gevonden. Aan de coax kabel die los op een van de drie bedden ligt zit geen stekker. Ik overhandig de kabel en meldt dat de tv het dus niet doet (men spreekt een beetje Engels). Een schouder ophalen is het antwoord en de kabel wordt stilzwijgend in ontvangst genomen. Ik stel voor om uit de kamer naast mij een andere coax kabel te halen (want die kamer is leeg), die in mijn tv te stoppen waarna ik beloof de zaak netjes weer op slot te doen en de sleutel aan haar te overhandigen. Zonder probleem wordt de sleutel van de buur aan mij gegeven en is mijn probleem in ieder geval op gelost. De internetcompuiter die hier in de groet hal staat mag ik gratis gebruiken om een ieder weer te berichten maar die doet het niet. Daar heb ik echter geen gevatte oplossing voor. Wel meldt ik dat natuurlijk.

Hier en daar worden initiatieven door de gemeenten genomen om een en ander er wat fleuriger te laten uitzien. Maar het gaat om het bijhouden van de zaak. Het centrum van het stadje is net als in Bratislava weer keurig gerestaureerd.

In de Slovaaks/Hongaarse dubbelstad wend ik mij tot een restaurantje waarvan ik denk dat ik mij wel duidelijk kan maken. Het is hier geen toeristen omgeving dus alles is tweetalig, Slovaaks en Hongaars. Met beide kom je niet verder. Maar eten krijgen lukt altijd wel, denk ik.

De menukaart heeft complete menutjes met nummers die de dagen aangeven. Dat lijkt me wel wat, dan hoef ik verder niet moeilijk te doen. Ik lust toch alles behalve rijstebrei met krenten en bijvoorbeeld sprinkhanen maar die heb ik hier nog niet gezien en de menukaart zal daar dan wel van gevrijwaard zijn gebleven. Dus ik wijs een nummer aan dat wel eens de dag vandaag zou kunnen zijn. Ik heb weliswaar een boekje Duits-Slowaaks-Hongaars maar als het goed gaat kan ik dat altijd nog pakken. Dus ik wijs een nummer aan zonder te weten wat ik krijg. De juffrouw krijgt het zowaar voor mekaar mij omstandig duidelijk te maken met behulp van kloktijden dat het alleen voor het middageten geldt. Dus ik pak mijn woordenlijstje er bij en zeg 'zoldeg' (er zitten allemaal accenten op maar die kan ik niet vinden op deze computer), wat groente betekent. Zij kijkt mij aan als een aap in een uurwerk. Dan laat ik haar het woord maar uitspreken en tze vraagt 'zoldeg', ja, zeg ik graag 'zoldeg' en denk dat zei ik toch. De manier waarop ik het woord blijkbaar uitspreek mag ik blij zijn dat ik mag blijven zitten. Tot mijn verrassing zegt ze ineens 'reiss', want het menu is nog niet compleet en ik zeg meteen daarna 'hhne', Dus als het goed is krijg ik groente, rijst en kip. In ieder geval heb ik al wel een glas rode wijn, wat ook de bedoeling was. Toch leuk eigenlijk dat maneuvreren in een echt vreemde taal. Hoe zou je in de binnenlanden van China in leven kunnen blijven? Ik denk met 'reiss'.
Tot slot bestel ik een koffie verkeerd. Ik ga weer in mijn boekje studeren en kom tot de zelf gemaakte samenstelling van 'kave' met allerlei accenten, en 'mlieko', wat toch weer erg op koffie en melk lijkt. Dus als je dat bij mekaar gooit heb je koffei verkeerd. Zij kijkt weer raar maar komt even later met een kop koffie en een behoorlijke kan koude melk. Nou ja, toch redelijk gelukt.

Vanavond weer een stukje want de zoon van de aardige Hongaarse mevrouw heeft de computer voor mij geschikt gemaakt. Hij studeert 'ai tee' en zij zit in de stress vanwege de verbouwing en is verdrietig omdat de foto van haar overleden moeder nog op het kastje staat. Ik heb weer even koffie met haar gedronken. gelukkig spreekt ze goed Duits.
Rob