60 km voor Cadiz

We gaan dus voorbij Gibraltar. Het voelt alsof de Kaap Hoorn in Zuid-Afrika gerond wordt. Na twee uur klimmen komt er storm van achter de bergen vandaan die mij voortstuwt. Zoals in de Straat van Gibraltar de wateren van de Atlantic met die van de Mediterranee samenkolken zo synthetiseren de twee verschillende zeeluchtstromen op deze uiterste Zuid-Europese punt ook. De Spanjaarden doen daar natuurlijk zo hun voordeel mee. Op de bergruggen staan 100en, nee 1000en reuzenmolens de wind tot pulp en elektra te malen. De valleien die daar beneden liggen zijn zo in het voorjaar nog mooi groen. In het najaar zal het groen tot bruin verworden.
Het is al diverse keren in eerdere schrijfroerselen vermeld: door te fietsen kom je steeds weer verborgen paradijsjes tegen. Zo ook nu weer. Dit schrijven vindt namelijk plaats in een sneeuwwit dorpje pal aan zee waar de lokale bevolking zich rond zevenen goed vermaakt. Alles kletst, speelt, flaneert, drinkt een wijntje, eet een heerlijke tapas en kinderen ruziën ook hier en fantaseren er daar weer op los. Dit alles tussen kalkwitte huisjes gebouwd op groene duinuitlopers rakend aan mooie stranden bij een aangename zonnige 25 graden.