weer stukje verder

Tja, ik schrijf uit het hart en alles staat binnen een paar minuten op papier. Hoewel het plezier in dit fietsen alleen maar groter wordt raakt na ruim 36.000 kilometer peddelen op mijn rosje en 6 ingebonden reisverhalen + niet ingebonden oprispingen later mijn oeuvre bron leeg vermoed ik.
Maar Liesbeth T te B. Ik zou niet durven twijfelen aan je interesse.
En wil: Ik proef divers lekker fruit hier maar de Betuwse kersen zijn niet van de troon te stoten, zo dik en vet.
Rietje: ik zal ook even wat kruiden toevoegen in jullie sausdispuut. Kijk even op www.renfe.com. Wellicht passen de treinen in jullie bezoekplaatsenplannen. Auto's parkeren in de centra kost veel geld.
Valencia en Sevilla liggen erg ver van elkaar. Sevilla, Granada, Cordoba, Rondo. Je kunt trouwens ook mooi fietsen hier.
Op dit moment ben ik in Jaen (uitspraak 'ga-en'). Dat is ook een mooi stadje. In de hoogte houdt een ruïnekasteel zich staande. Er naar toe te gaan heb ik geen puf meer voor. Er is hier weer een feest aan de gang voor een heilige maagd. Aan de naam te horen zijn er meer dan alleen Maria. Maar er zijn ook processies.
Vrouwen en meisjes in mooie flamengo jurken en vaak de mannen ook mooi verzorgd lopen hier op weg naar nergens, zo lijkt het. Hans, Siem, Wil, net zoals in Sevilla toen wij daar waren. Zo hebben al die stadjes hier wel een reden voor een eigen vrije dag. Alles is dicht behalve de horeca. Leve de proviand die ik altijd bij mij heb.
Een olijfboer vertelde mij dat de rivieren hier in de winter genoeg water opleveren voor de irrigatie van de olijfbomen. Het merendeel van de bevloeing gaat via druppelbevloeing. Bij alle boompjes liggen slangen. Er wordt geen water verspild door de zaak maar onder water te leggen via irrigatiekanalen. Ongelooflijk dat ze dat voor elkaar krijgen. Onderweg spot ik grote waterstations en vele waterreservoirs (zie foto). Nee, het is ook hier hightech de wereld van olijven te voorzien. Het is niet op de foto's te zien, maar er wordt druk gesnoeid op opschot, behoorlijk gespoten en de grond schoon en vlak gemaakt. In november is de oogst. Schudden aan takken is genoeg om de rijpe olijven op plastic zeilen op te vangen. Dan gaat alles grootschalig naar de coöperatie, denk ik.
Oja, ben even naar de kapper geweest. Het weinige haar begon mij danig te irriteren. Hoe het mogelijk is weet ik niet maar hij is drie kwartier bezig geweest. Knippen en allerlei smeerseltjes op bijna niet meer bestaand haar. De kappersdochter moest er ook even aan te pas komen om de conversatie begrijpelijk te houden want mijn Spaans is ... uh ... laten we zeggen rudimentair. Blijkkbaar liet zij deze kans om Engels te oefenen niet voorbij gaan. Slechts zes euro kostte mij deze coup Andalusie en een ferme handschudding. Tenslotte krijg je toch niet iedere dag een Hollandse fietser in de kappersstoel. Maar dochterlief, blijkbaar even thuis, werkt en studeert wel in Genève.