Ezstergom Boedapest

In Ezstergom volg ik een bordje 'Ria pensio' waarvan het tweede deel pension betekent. Dat heb ik opgezocht want om er zomaar van uit te gaan dat het dat in het Hongaars ook betekent is gevaarlijk. Er zijn overal van deze door de gemeente geplaatste bordjes. Maar ik volg deze omdat het de naam zo leuk klinkt. Intussen valt me op dat er zelfs keurig onderhouden fietsrichtingbordjes zijn.

Bij Ria pensio doet moeder (circa 75) het hek open en spreekt Duits. Zoon (circa 50) wijst alles aan en moeder is tolk. Zijn vrouw komt ook even kijken wie er nu weer als gast is. Van haar krijg ik later die 1/2 liter spa toegestopt tijdens het internetten. Via een trapje, leuninkje, paadje en nu langs de priveruimten, waar ook de ontbijruimte is en de computer, dan weer ander trapje af, paadje langs, kom ik op een leuk binnenplaatsje waar mij kamer op uit komt. De binnenplaats is gezellig en koel.Het is er verzorgd maar gezellig rommelig. Geraniumbakken overal. alles min of meer wit gepleisterd. Waslijnen zijn kris kras over de binnenplaast gespannen met de was van vanochtend er nog aan. Moederkat leert kindkat te balanceren op een hoog randje dat weer verbinding heeft naar verdere oorden en vervolmaken het decor. Zoiets kun je ook in Frankrijk tegenkomen, niet in Slovakije, vrees ik.

Tijdens mijn uitrusten melden zich drie jonge mannen op de fiets. Op dezelfde manier krijgen zij dezelfde uitleg. Alles wordt weer aangewezen. Het pension is daarmee vol, denk ik. Ze komen uit Spanje. Niet op de fiets want ze zijn gevlogen naar Wenen, met de trein weer terug naar Passau en daar fietsen gehuurd die ze weer ergens in Boedapest kunnen inleveren. Wat baal ik er van dat ik mijn 12 lessige cursus spreekvaardigheid , met nadruk op het laaste, spaans niet eventjes goed herhaald heb voordat ik vertrok. Ik verbaas me er over hoe snel ik alles weer vergeet als het niet gevoed wordt. Toch zeg ik nog maar 'buenos tardes' en zij ook. En ik weer 'encantato' maar ze springen wel meteen op Engels over. Dat zal het blijven . Tja, zij zijn met z'n drie-en ik alleen dus winnen zij. En veel verder dan iets over het ontbijt 'el desaljuno' (weet niet meer hoe je het schrijft) kom ik niet. Wel zeg ik 'hablo un pocco, pocco Espagnol' . wat ze wel door hebben inmiddels maar Engels blijft het. Zij zijn veel te blij dat ze dat kunnen oefenen. 'S ochtend vertrek ik eerder dus ik zie ze niet meer. Bovendien willen zij zo snel mogelijk in Boedapest zijn en gaan niet zoals ik zo dicht mogelijk langs de Donau.

Vanaf Ezstergom rijd ik weer langs de rechter Donau oever. Rechter Donau oever is hier altijd met de stroomrichting meegerekend en linker oever dus de andere kant met de stroom mee. Zo staat het ook allemaal aangegeven. Toch lijkt me bak- en stuurboord makkelijker want dat blijft het zelfde hoe je ook draait. Want de Donau kan flink draaien.

De omgeving is fleurig. Er zijn talrijke srandjes aan wel en niet dode Donau armen. Er wordt driftig gezwommen en met speedboten midden over de hele brede Donau gespeed. In Slowakije was van dit alles geen sprake. Ook kom ik geregeld campings tegen terwijl ik in Slowakije alleen stadscampings zag zonder tenten. Ook de bordjes 'pensio' kom ik geregeld tegen.

Ik fiets door Visegrad met thermale bronnen. Een stad van oude datum waar de Romeinse keizer Trajanus in de 1 e eeuw na Chr. al vestingwerken had mede ter verdediging van de grens, de 'limes'. Daarna zijn hier zo'n beetje alle volkeren geweest die ik hiervoor al heb genoemd maar nu dus de Magyaren, zoals de oude naam van de Hongaren luid.

Waar zou dat verschil tussen Slowakije en Hongarije toch vandaan komen? het zijn alle twee voormalge oostbloklanden onder de knoet van de Soviet Unie. De Hongaren zijn wel een ander volk, heel andere oorsprong, cultuur, taal en de Goulashsoep komt er vandaan. Hongarije heeft altijd wel een wat onafhankelijkere koers van de SU durven varen tot aan de Russiche inval na de Honagaarse opstand in 1956. Maar ja, in Tjechoslovakijke, voordat het na de wende uit elkaar viel in Tjechie en Slovakije bestond er ook zo iets als de 'Praagse lente' totdat de SU ook daar een einde aan maakte (wanneer?).

Visegrad ligt aan de zogenaamde Donau knie. Een stuk Donau van ongeveer 20 km lengte met een scherpe knik. De Donau stroomt hier tussen steile bergen door die deels bestaan uit keiharde vulkanische steen. Vanaf de oertijd heeft de Donau haar weg uitgegraven. Het is een prachtig gezicht dat die brede rivier hier min of meer wordt samengeperst door die engte heen. Wat zal het hier met hoogwater tekeer gaan , bedenk ik weer eens.

Een paar kilometer verder neem ik een pontje naar een langgerekt eiland waar ik langs prachtige weggetjes fiets. Aan het einde neem ik dan weer een pontje om er af te komen. Onderweg drink ik koffie in Tahitofatu met een paar Nederlanders en we fietsen samen tot Szigetmonostar. Bij een watertje gaan ze even zwemmen want ze hebben last van de hitte. Ik heb een strooien hoed en heb er geen last van en fiets dus door. Zij hebben eigenlijk dezelfde ervaring als ik. Eerst dat eindeloze stuk tussen Wenen (waar zij ook verdwaalden) en Hainburg, de verschillen tussen Slowakije en Hongarije en de behulpzaamehied van de Honmgaren. Ik ben inmiddels al twe keer spontaan geholpen door Hongaren toen ik op mij kaart stond te turen. Dat hadden zij ook meegamaakt. Zij zijn echter begonnen in Passau. Waarom begint iedereen bijna aan het einde van de rit en niet aan het begin?

Onderweg weer die hotels met thermale baden. Soms zie ik mensen in grote natuurlijke stoombaden met veel plezier stoom afblazen.

Richting Boedapest wordt het allengs drukker en is alles al volgebouwd. Natuurlijk ik nader een wereldstad met meer dan 2 miljoen inwoners. Het centrum is echter nog 20 km verder.De bordjes fietspaden verdwijnen vaak, zo ook de fietspaden. Soms weer hele stukken prachtig fietspad met dito aanwijsbordjes. Van de weg naar mijn pension in Boedapest heb ik een uitdraai gemaakt en kan ik dus eigenlijk zonder veel problemen vinden. Als het goed is ligt het wat hoger , op een heuvel, zei mevrouw Gabrielle en volgens de beschrijving heb ik een hele eigen bedoening met keuken en terrasje. Het geheel wordt niet aangegevn door 'pensio'. Omdat het wel niet door de gemeente als zodanig zal zijn erkend. Het adres heb ik van de receptionist van het hotelletje bij Frankfurt (en niet Koblenz). Ik vind het best, dat maakt de prijs alleen maar lager wat ook zo blijkt te zijn. Want hier in Boedapest zijn de prijzen weer op nederland niveau.

Wat zij echter een heuvel noemen, noemen wij een berg en daar ontstond het misverstand. Ik blijk helemaal de berg waar de stad Buda opligt op te moeten fietsen. Nou is dat op zich geen probleem, als je maar van te voren weet dat je er nog even flink tegen aan moet. En juist dat had ik niet verwacht. Het zal de laatste etappe worden en de zwaarste. Ik heb er inmiddels al weer 75 op zitten in de hitte en moet nu nog naar boven. Een martelgang van soms 20 procent waar ik met moeite de beladen fiets tegen aan kan duwem. Om de 10, 20 mter stop ik even om te drinken en te drogen. Het zal me toch lukken , zo neem ik me voor. Net als die man die zich uit de gletcherspleet wist te redden. Steeds weer tot de volgende ijspegel. Sommige stukken zijn 10 procent en dan kan ik weer in de laagste versnelling stapvoets fietsen. Ineens zie ik na ongeveer 1,5 uur het verlossende straatnaambordje in de verte. Ik kan het nog niet goed lezen maar het woordbeeld lijkt op wat het moet zijn. Ik ben echt kapot. Zo kan ik me niet melden. Maar na 10 minuten wachten en even liggen in het gras ben ik er weer helemaal boven op. Ik eet ook nog wat. Mijn 3,5 liter water is helemaal op. Ik sta eigenlijk verbaasd over mijzelf. Is die sportschool ook daar goed voor.

Ik meld me bij mevrouw, die Gabrielle heet. Zij is nog verbaasder dan ik dat ik met en op de fiets naar boven gekomen ben. Ik zeg dat ik me daar ook over verbaas. Maar helemaal verbaast dat ik daaraan voorafgaande uit Nederland kwam fietsen. Ze wijst me mijn verdieping. Ik heb een tuin, terras, keuken, en.....de bus halte voor de deur. dat komt goed uit. Maar eerst moet ik wat drinken vindt ze. Ook al heb ik 3,5 liter op, gaat dat er ook nog wel bij. Een aardige vrouw en spreekt perfect Duits.

Het zal wel het laaste berichtje worden. Morgen op de fiets dwars door Boedapest naar het station. De intenationale trein naar Wenen. Daar ben ik dan om rond 15.00 uur. Om 20.30 gaat de slaaptrein naar NL zodat ik nog een gepland museum in Wenen kan bezoeken mits ik de fiets met bagage veilig in bewaring kan geven.

Tja, Boedapest. De lezer moet maar zelf een google oordeel gaan vellen. De stad in zijn huidige vorm is niet ouder dan 200 jaar. Wat je altijd op foto's ziet zijn de Neogotische (namaak gotiek dus) parlementgebouwen, net zoals de 'Houses of Parliament' in Londen. Veel grote pompeuse gebouwen. Alles tot aan de Donau volgestampt, bewhalve een groot eiland, Margitszidel, dat een oase van rust is. Een heel klein deel is voetgangersgebied en heet 'street of Fashion'. Het lijkt een beetje op het centrum van Eindhoven maar dan anders, wel modern en niet te hoog. Alles wordt op dit stukje bepaald door lounge cafes, New Yorkers, Rolex, Burger Kings, Hugo Boss en nog zo wat zaken waar ik de namen alweer van kwijt ben.

Nee, geen stad om speciaal naar toe te gaan, vind ik. Wenen is dat wel als je van Barok houdt.

Ik heb me echter wel vermaakt. Veel gelopen en gezocht naar en gevonden die parels van rust die je in ieder wereldsstad vind.

De volgende dag dit allemaal zitten typen en de rest van de dag in de tuin zitten lezen en de reis tot me door laten dringen.

Boven de stad waar ik dus op uit kijk hangt een geel-grijze vieze smog. Ik voel me daar veheven boven maar heb daar wel wat voor moeten doen.

Tot donderdag. Volgens plan kom ik om 12.30 in Amsterdan aan. Maar wil er in Utrecht uit. Ik denk dat ik even om de benen te strekken van Utrecht naar Buurmalsen fiets.

liefs Rob