het was weer wat

Gisteren werd een dagje rust ingebouwd voor bezoek aan een fosfaatmijn. De hitte is overweldigend. Het is bijna 70 km fietsen als in een oven die op 36 graden staat gesteld. Hoewel je in een oven op 36 graden eigenlijk niets kunt bereiden, eindigt het stomen van europafietsers bij die temperatuur ongeveer. Zo is alles weer relatief.
Het fietsen begint in de ochtendstond die echter maar een korte koele tijdsduur heeft.
Wat een geweldig aardige bevolking in deze van oudsher arme streek. Maar in andere platteland regio's kwam ik ook altijd vriendelijkheid tegen. We kunnen daar in nl veel van leren. Per regio zijn er voor een bezoeker leuke verschillen. In de ene regio krijg je bij je biertje stukken gerookte ham, in een volgende een schaal chips, dan weer kaas op stokbrood, of een schaal gemende pinda's maar bijna altijd ook een schaal olijven, en ook wel dingen die lijken op bloedworst. Dat laatste was het geval in de Extremadura. Het stadse en kustfranje Spanje is toch wel erg verschillend van de behulpzame en gemoedelijke rest.
Gisteren dus een bezoek aan een 1944 gestopte fosfaatmijn gebracht. Fosfaat wordt gebruikt om onder andere kunstmest te maken. De liefde waarmee de gids alles uitlegt en bijna Spaans woord voor Spaans woord het aan mij duidelijk wil maken is ontroerend.
Alvorens af te dalen in de mijn wordt het in de vitrines tentoongestelde ruimtelijk en tot in detail besproken en gaat de volgende vitrine met wonderlijke artefacten pas besproken worden nadat de gids zich er ter dege van heeft vergewist dat de inhoud zich in het lange termijn geheugen van de beschouwer heeft opgeslagen. Nota bene heeft een Ier in 1750 die aardse rijkdom ontdekt. Vele mijnwerkers hebben het loodje door de fosfaat gelegd.
Het fietslandschap verandert per dag. Vandaag is een vlakke route aan de beurt door gebieden die enerzijds kurkdroog zijn en anderzijds blijkbaar toch vruchtbaar blijken. De vallei wordt rijkelijk geïrrigeerd door een hoger gelegen stuwmeer dat op zijn beurt weer wordt gevoed door de rivieren stromende vanuit de bergen van de indrukwekkende Extremadura.
Soms lijkt het alsof de route zich slingert tussen Zuidoost Aziatische rijstvelden hoewel dit toch echt Spaanse rijstvelden zijn.