rijnweer

Zo dat was een boel regen, een heleboel regen, een dag lange wolkbreuk was het. Ik heb eergisteren dan ook niet gefietst. Een eerste rustdagje gehad dat overigens niet slecht uit kwam. In historisch Breisach met zijn oude op een bergje gebouwde gotische 13e eeuwse kerk heb ik met een geleend buiten proportioneel groot regenscherm veel interessants gezien.

En toen....die tik, ja een tik ergens onder in mijn fiets. Nu is die er weer en weet ik beter wat het is. Indertijd tijdens mijn rondje langs de Duitse Oostzeekust en langs de Poolse grens heb ik mijn oor al die tijd fietsend te luisteren gelegd. Toen bleek bij 15000 km mijn trapaslager versleten te zijn. Nu is dat op 100 km na bij stand 45000 km. Ik weet wat mij te doen staat als ik thuis kom. Een leerzaam werkje weer. Zo leer je gaandeweg onderweg je fiets kennen.

Ik fiets de laatste paar dagen in een aangename 28 graden weliswaar door stevige tegenwind langs en over eindeloze rijndijken met grote overstroom- en natuurgebieden.
De lezer raadt het al: de Rijn staat onder water zo gezegd. Vaak kan ik alleen waterfietsend verder en moet ik dus mijn routes verleggen. Zomerdijken staan onder water en de winterdijken liggen ver het binnenland in. Soms zijn er nauwelijks dijken en mag het water overvloedig natuurgebieden overstromen.

Overmorgen ben ik in Mannheim. Een opvallende stad zo te zien op de plattegrond. Het centrum is begin 17e eeuw (ik dacht te lezen 1609) in quadrant vorm gebouwd. In dezelfde eeuw twee maal verwoest en steeds weer opgebouwd. Daarna in de Napoleontische oorlogen weer verwoest en weer opgebouwd en natuurlijk in de 2 e Wereldoorlog zwaar beschadigd en natuurlijk, zoals alles in Duitsland, weer opgebouwd. Wat een volhouders hè?