bijna Basel

Zoals bekend bij trouwe lezers en essen is mijn adagium wat je thuis laat is meegenomen, maar mijn immer levensbrengende hoed is thuisgelaten en had ik mee moeten nemen. Ach, als 'hadden' komt is 'hebben' te laat. Wie had kunnen denken dat ik in dit stukje Europa inmiddels de vierde dag in een echte Spaanse 30+ graden zou fietsen. Ik niet en daarom bleef mijn hoofdzaak thuis.

Het gebied dat ik de laatste paar dagen doorfiets is verlaten, leeg en daardoor mooi en ongeschonden. Enkele met met stront en andere mest bevuilde weggetjes tonen echter dat er wel geleefd wordt. Enfin, de laatste twee dagen ben ik niet aan mijn dagelijkse koffieshots gekomen. Er was niets op mijn route. Natuurlijk had ik daar in de zin van divers proviand en twee vooruitboekingen al rekening mee gehouden.
Een stel waar ik mee avondat hadden daar geen rekening mee gehouden en moesten alle trappers bijzetten en hun geluk afdwingen om niet onder een brug of in een berm de nacht door te brengen. Dit was hun eerste fietservaring. Ik heb maar niet gevraagd of ze wel spaken en dergelijke bij zich hadden. Het waren gezellige mensen en we hebben nog gezelliger de avond doorgebracht en dan moet je dat feestje niet bederven door te gaan zeuren over beren op de weg.

Een ongelooflijk mooi en zoals gezegd leeggelopen gebied grenzend aan de Elzas waar ik nu ben. Maar ook met deze hitte flink inspannend. Iedere dag een stuk of 15 kleine maar uiterst smerige en steile heuveltjes van 50 tot 100 meter omhoog en omlaag. Dat is fnuikend ook voor de getrainde fietser. Liever in een keer omhoog naar 1000 meter dan dit. Maar ja eigen .......dikke bult.

Ook dit gebied was ooit tot einde WW 1 Duits. Nu dus Frans. Maar de namen van de neringdoenden zijn overwegend Duits en de bouwstijl van voor WW1 ook. Ik vind het allemaal bijzonder interessant terwijl menig lezer waarschijnlijk bij dit weinig opwekkende theorema al afgehaakt zal zijn.
Overmorgen ben ik in Basel, Zwitserland en ga ik relaxed via de Rijn terug. Bij Frankfurt linksaf de Rijn volgend en ergens voor Keulen ga ik weer west richting zuidoost Nederland om het Ruhrgebied met het Bayer, Ford en ander vertier te vermijden.