naar cadiz

Mijn zadelpenproblemen baren mij zorgen. Het is mij nog streeds een raadsel waarom mijn zadel schuift. Zelfs na de inzet van een haaksljjper om het 'moment' te versterken schruift die naar beneden. Aan mijn gewicht van 69 kg kan het in ieder geval niet liggen. Na de tweede schroefklem besluit ik wat zwaarder geschut in te zetten en vraag bij een auto- annex ijzerwarenwinkel twee slangenklemmen. Het woord weet ik niet dus teken ik zo'n ding. De monteur begrijpt meteen wat ik bedoel. De naam blijkt 'omhelzing' (embracero) te zijn. Nu zit mijn zadel ijzervast zullen we maar zeggen. De in het eerdere verslag vermelde 60 km waren niet juist. Een extra overnachting voor Cadiz is nog noodzakelijk.
Uiteindelijk is de storm gaan liggen. Wat ging die tekeer om en langs deze kusten. De risico's zijdelings van de weg te geraken zijn nu aanvaardbaar. Langs de Costa de la Luz (kust van het licht) is gelukkig veel moois gebleven. Niet in de laatste plaats omdat men denkbaar de fouten van de oostkust wil overslaan. Hier zijn vele natuurparken. Over duinen, door bossen en langs wetlands fietsen we totdat wij door enorme golfbanen verpest landschap fietsen.
Alles lijkt gloednieuw. Ik wil niet weten wat die golfbanen voor enorme hoeveelheid water onttrekken vanuit de toch al schaarse water voorraden. 'Zuinig met water' bordjes in hotelletjes worden dan lachwekkend. Het lijkt dat sommige vastgoedontwikkelaars hier hun verlies moeten nemen. Van sommige schijnbaar uiterst dure hotels zijn de ramen behangen met lakens. Op de mooie fietspaden, wandelpaden en gloednieuwe wegen zijn alleen twee fietsers.
Zowaar tussen al dat kapitale geweld een klein hotelletje waar de eigenaar de voorjaarsmuren van zijn inkomen aan het witten is.
Autochtonen wijzen dat wij met de fiets door wetlands vanuit Santi Petri via San Fernando naar Cadiz kunnen fietsen. Natuurlijk kan dat niet maar toch is er de ijdele poging. Een omtrekkende beweging half over een autovia geeft uiteindelijk toegang tot de geclaimde oudste stad van Europa. Ik heb vroeger bij geschiedenis niet al te goed opgelet en wist dat niet. 3000 jaar geleden werd op deze landtong al door de Foeniciers gehandeld. Zij die vroeger bij geschiedenis opgelet hebben wisten dat natuurlijk al. Een prachtige stad waar je de hele dag door smalle kronkelende straatjes kunt lopen en op de vele kleine pleintjes kunt blijven staan genieten zonder op hetzelfde punt uit te komen. Hier besluiten we onderdak te zoek en vanwege uiteenlopende belangstellingen spreken Wil en ik elkaar later.