en weer stukje verder

09 April 2014 | Spanje, Playamar

Spannend is het dit keer of alle bagage uit het vliegtuig de lopende band afrolt. Onverwacht is het altijd uit welke hoek de fiets komt aanzetten. Op de band tussen de koffers leunend en steunend? Rollend aan de hand van een beambte of gewoon op zijde door een luik geschoven? Voor mij rolt de bagagebelt met alle bagage terwijl achter mij zonder dat ik het in de gaten had mijn fiets al in de doos klaar staat. Na het debacle van vorig jaar toen mijn bagage niet meerolde ben ik zeer opgelucht dat alles aangekomen is. Nadat ik de zaak in elkaar heb gezet komt een Belg informeren hoe lang het ongeveer duurde tot ik mijn fiets had. ' Nou ja, eigenlijk al eerder dan mijn fietstassen' zeg ik. Hij staat al een halfuur op zijn fiets te wachten. ' Die is niet meegekomen' zeg ik. Alle kans dat die nu in Wladiwostock op zijn baas staat te wachten. Maar dat zeg ik natuurlijk niet. Gelukkig ben ik die baas niet.
Nadat ik mijn zadel weer op hoogte wil vastzetten breekt de zadelbout af. Ik heb van alles reserve bij mij. Echter geen zadelbout. Er zit niets anders op naar de Declathon te gaan die hier gelukkigerwijs maar 1 km vandaan ligt. Fietsen op een zadel dat zich op het frame bevindt en dus los ligt is geen aangename bezigheid. In die grote sportwinkel is zowaar een moderne fietsenzaak met een handige fietsenmaker. De eerste bout die hij er op zet zet het zadel niet vast. Hij constateert dat het frame wellicht gebroken is. Echter zijn nog handiger collega heeft een oplossing die ook voor huurfietsen gebruikt wordt. Een klem die je open en dicht kan doen. Zo eentje die je op huurfietsen ook wel aantreft. Het werkt perfect (tot nu toe). Na een uur ben ik klaar. Ook pompt hij de banden op en stopt wat vet op plaatsen die ik daar thuis al van had voorzien, ' voor de zekerheid' zegt ie. Een fooi wil hij niet hebben maar stop ik gewoon is zijn zak. Een bonnetje voor 2,50 vind ik echt te weinig. Waarschijnlijk had mijn zadelbout door metaalmoeheid de geest gegeven.
Ik voel me weer 'thuis' in Spanje. Het wordt druk. Ik heb een app voor een cursus Spaans op mijn iPhone. Duo lingo heet die. Wanneer je de diverse leuke oefeningetjes niet herhaalt wordt die boos en verlies je 'hartjes' en krijgen de gedane oefeningetjes een gemeen kleurtje. Ik heb plichtsgevoel en dus doe ik steeds mijn huiswerk netjes om geen schuldgevoel te krijgen. Met wat ik van Cynthia geleerd heb zal het wel goed komen. Dat ' duo lingo' is ook zeer geschikt voor trouwe lezers die hun Engels Frans of Duits willen ophalen. En nog gratis ook (dank voor de tip Marianne).
Het wordt druk hier. Spaans leren. Krant downloaden en bijhouden, lezen voor de leesclub en nog een of ander rondje Spanje Portugal fietsen. De eerste dagen in ieder geval langs de kust richting Gibraltar. Is weer eens wat anders dan het binnenland waar het hogerop nog gemeen koud kan zijn. Robw