San Jose - La fortuna

Door: rob wildschut

07 Maart 2011 | Costa Rica, Fortuna

Geld uit de muur halen betekent een aardige snelle gang naar het miljonairswereldje (zo doe ik dat dus S&B). In één keer pin ik 200.000 colones, de Costa Rice valuta. Het is een berg met flappen die toch maar rond 200 US dollars of ongeveer 170 euro waard is.
Vandaag, dus imiddels is dat al weer voorbij, is de eerste fietsdag en het einddoel ligt ongeveer 80 kilometer verder fietsen. Echter hoe mooi de route ons ook door jungleachtige bossen zal voeren, diepe doorkijkjes in kloven met kaakhelder riviertjes zal bieden en wij veel uitspanningen zullen tegen komen waar men aan eco toerisme in de wouden kan doen, worden wij achtervolgd door materiaalpech. Gelukkig word ik niet getroffen door materiaalpech (even afkloppen). Het begint al met een vooras die wat verbogen blijkt te zijn. Dat probleem wordt door eigenaar opgelost door bij een fietsenmaker een nieuw asje te halen. Vervolgens breekt wat later bij iemand de ketting. Op gegeven moment zie ik bij mijn voorganger een heuse slag in zijn achterwiel door een gebroken spaak en ik gebied hem te stoppen. Weer een uur later is ook dat door de handige busschauffeur opgelost door een nieuwe spaak die op die onmogelijke plaats langs de tandwielcassette gehaald moet worden waardoor eerst met een trekker die cassette er weer af moet. Later haal ik het slagje weer uit het wiel. Wat ben ik toch blij dat ik iets van dat spakenspannen af weet. Weer verder staat iemand langs de weg met een gebroken linker trapper. Het busje van Pol staat er ook, dus hulp wordt geboden. Die trapper was er na het uitpakken van de fiets met geweld verkeerd in gedraaid en moet met geweld weer verkeerd vastgedraaid worden want de oorspronkelijke schroefdraad is niet meer. Het gevolg is dat het wat vreemd zal fietsten maar het is het enige wat voor haar gedaan kan worden (dus altijd: rechter trapper gewone draad, linker trapper linkse draad).Een dag later is er een fietsenmaker die een nieuwe draad kan tappen. Ook dat probleem is dan weer opgelost. Vanaf twaalf uur hebben we gelukkig geen pech meer op wat opnieuw afstellen van remmen na dan. Toch verbaas ik mij er weer over hoe slecht fietsenmakers soms fietsen na een grote beurt afgeven met slecht gespannen spaken, scheve remblokjes en half losse boutjes en moertje en te slap opgepompte banden.

Door steeds dichtere wouden fietsen we en af en toe worden toeristen uitgenodigd wandelingen in de jungle te maken of zich aan touwen met een soort stoeltjes door de boomtoppen te laten vervoeren wat spannend schijnt te zijn of in ieder geval lijkt op een soort overlevingstochtje. In ieder geval worden de wouden niet geëxploiteerd door houtkapmultinationals. Meteen bij aankomst op de luchthaven wordt immers al duidelijk gemaakt door grote borden dat men hier in Costa Rica het milieu een goed hart toedraagt. Jammer dat je dat dan weer niet terugvindt bij het enorme gemak waarmee overal alles in plastic zakken wordt verkocht.

Op de achtergrond van ons fietsplaatsje verheft zich naarmate wij dichterbij komen de grote actieve vulkaan Arenal van dik 1600 meter. De vulkaan is bedekt met een glooiend oerwoud tapijt. Uiteindelijk bevinden zich de boshuisjes aan de voet van die zelfde vulkaan waar wij twee nachten blijven. Wij hebben een prachtig uitzicht op de vulkaan waarvan de wolken zich als een eeuwige aureool om de top ringen.

De temperatuur in de dalen waar we door fietsen is inmiddels opgelopen tot 40 graden in de schaduw en gemeten op een digitalen thermometer. In San Jose was het tegen de 30 maar dat ligt dan ook rond de 1000 meter hoog. Dit begint zijn tol te eisen. iedere paar kilometer pauzeren we even en voegen zich weer andere fietsen van het kleine groepje van 13 bij ons. Wij drinken dat het een lieve lust is. Achteraf hadden wij in de bidons wat zout met suiker moeten doen of zo’n kant en klaar pakje ORS moeten oplossen. Bijna aan het einde van de rit blijkt namelijk dat een aantal van ons hevige krampen in de benen krijgen en de fietskracht zo de grond in looptt, zo ook bij mijzelf. Dit blijkt dus het resultaat van uitdrogingsverschijnselen mede het gevolg van een onjuiste balans tussen zouten en suiker als gevolg van hoge inspanningen bij hoge temperaturen want flinke klimpartijen zaten er ook nog tussen. Enfin, ik kan in de analen bij schrijven dat ik voor het eerst in mijn leven bij 40 graden heb gefietst en als toegift nog flink geklommen heb, waarvan akte. Het is trouwens een gezellige social groep. De ongeschreven regel dat je nooit iemand in zijn eentje achteraan laat fietsen wordt keurig nageleefd, ook al fietsen we soms kilometers uit elkaar men weet (hopelijk wie de laatste is. Verder ben ik Diny dankbaar met het advies nou eens een echte fietsbroek met dito shirt te kopen. Dat heb ik geweten. Of liever gezegd: ik weet nu wat ik miste. Ik had dat jaren geleden al moeten doen.

07 Maart 2011 - 18:42

Liesbeth:

leuk verslag vd groep Rob, zulke dingen lees ik nou weer graag!

Geen zeemlerenfietsbroek?Had je die echt niet? Goed idee dan van Diny

07 Maart 2011 - 19:27

Robert:

Hoi Rob,

Leuk verhaal en mooie foto´s is wat anders als sneeuw op de bergen.

Groetjen,

Robert

07 Maart 2011 - 20:58

Fred:

Rob, Wat zijn dat voor brikken waar jullie op rondrijden daar? De stationsfietsen van Vincent en David gaan krakend door het leven maar die toeristenbolides in Midden-Amerika doen daar blijkbaar niet voor onder!
Serieus: altijd handig wanneer je zelf kleine reparaties kunt uitvoeren. Nog iets: wat een prachtige natuur daar. Chapeau voor de fraaie eerste foto's, dat belooft veel!

07 Maart 2011 - 22:05

Rietje:

Hoi Rob,
Wat ben je toch een bofkont Rob, dat je zo door die prachtige natuur kunt fietsen. Wel een beetje afzien natuurlijk, maar toch! Succes verder!