verder naar uiterste westen

We fietsen na het verlaten van de al genoemde hilarische grote mensen wensen prestige object zesbaans snelwel verder over niet gebaande paden. Steil omhoog en omlaag. stukken weg weg. Soms lopend, maar dan weer een stukje over asfalt en verder horizontaal. Op die stukken kun je enigszins opdrogen want allemaal kunnen we uitgewrongen worden. De wildernis is waar je je dus!! alleen op de fiets, lopend of per paard kunt vervoeren. Dat klopt want de mensen lopen hier of rijden hier paard, Iedereen? neen, een groepje geestelijk gederailleerden uit nederland gaat hier fietsen. We fieten het ruige gebied binnen waar tijdens de revolutie het hoofdkwarier was van Fidel Castro en Chue Guevara. Rotsen, grotten en scherp omhoog rijzende bergkoepels, Mogoten geheten, bepalen het uitzit. Die bergkoepels zijn door moeder natuur gevormde kalkstenen oprispingen van haar aarde. Rode vruchtbare aarde wordt hier en daar in kleine valleitjes of liever uitsparingen tussen de bergkammen in, bewerkt door ossenspannen. Met palmbladen bedekte schuurtjes bieden ruimte voor voorraad opslag. De gehuchtjes waar wij af en door komen zijn zoals altijd rommellig maar opgeruimd en vrolijk. aangeharkte stukjes tuin. De openbare voorzieningen zien er zoals meestal keurig uit en zijn in vrolijke frisse kleuren geschilderd. Meestal staat er wel een revolutionaire uitroep ergens of een beeltenis van een of ander strijder. Maar ja wij hebben in het westen ook geen tekort aan zogenaamde oorloghelden in de vrom van standbeelden. Piet Hein bijvoorbeeld, een van de grootste piraten uit de marine geschiedenis. Zoals gezegd: schooltjes, ziekenpostjes, gemeenschapsruimten, bejaardenverblijven en zwangerschapskliniekjes, alles staat er keurig bij. Ook is het zo fijn hier dat je (bijna) nergens rotoooi ziet. Men ruimt alles op. Bovendien moet je vaak een boodschappentas meenemen of plastic tas. In de winkeltje krijg je die niet of je moet er als boete flink voor betalen. Zeker in dit westelijke gebied is het ruig. We komen ook nog echte cowboys tegen met lasso's en een kudde in hun midden. Ja, als we niet oppassen vallen we af. Ik (ik praat voor mijzelf) eet flink en alles wat er is stop ik in mijn mond maar zoveel is er niet. Zelfs de bezembusbestuurder moet zich vaak in allerlei bochten wringen om ergens een acceptabel middageten te kunnen toveren en wijkt dan vaak kilometers uit. Fietsend over de kammen zijn de uitzichten prachtig. Soms heel in de verte een stukje Carribische zee. Tja, nog even. Echter nu een soort van rustdag. Maar toch nog wat fietsen in de buurt omdat dat leuk is. Diny en ik hebben een ommetje gemaaklt naar Vinales. Eigenlijk zien we nu net zoveel toeristen als we in de laatste paar weken gezien hebben. Het schijnt een soort dorpje te zijn waar backpackers worden uitgelaten. Van het prijsniveau in cuba word je eigenlijk nauwelelijks wijzer. Een glas lekker wijn is 1 cuc (ongeveer 0,80 eurocent) maar een fles van het zelfde is 15 cuc. Koffie soms 2 cuc maar een bord spagettie ook 2 cuc. vanmiddag een pak heerlijke noten in caramel verpakking per stuk 2 echte cubaanse peso's , waar en 20 van in een cuc gaan, dus ongeveer 2 eurocent per stuk. Lijkt ingewikkeld en is het ook. Geef in de plaatselijke winkeltjes gewoon altijd 1 cuc voor dot soortr eten en laat de rest zitten. het idee dat dit geld volgens mij toch meestal wel bij de mensen zelf terrecht komt is bevredigend. Ben vanmiddag zo maar een klein lagere schooltje in gelopen. Die heb je hier overal op het platteland. Meestal drie lokaaltje en alles goed verzorgd. Even met de onderwijzer staan praten en weer wat geleerd over het cubaanse stelsel, denk ik. Mocht ook foto;s maken. Wellicht laatste bericht