cuba libre

Zo waar . internet, zal wel de laatste keer zijn. Kort verslagje, bellen is goedkoper.Zo wordt de gratis gezondheidszorg, huisvesting, onderwijs betaald. Nadat de fietsen op`de luchthaven een uurtje een eigen route hadden gemaakt konden we hen aan de andere kant ophalen. Havana is een prachtige stad. Vol koloniale gebouwen, veel gerestaureeerd. Met bus naar stukje oosten gegaan daar verder gefietst. De eerste 80 kilomter was steil met dalen over een weg die slechter is dan de recentelijk opgebroken Herman kijkstraat. Gaten tot een meter diep. In het oosten dwars het eiland van noord naar zuid gegaan, alvorens we ons gelaafd hebben aan de baaiboottocht met ontvangst in een grot met speenvarken. Zowaar kwam er er ook nog een band. Swingend weer terug. Alle is eerlijk, spontaan , zijn nog duidelijk niet te veel gewend aan toeristen. Pas recentelijk heeft men het land voor toeristen opengesteld. Prachtig onbedorven kuststrook, palmbossen, steile rotsen. Af en toe woont er langs de kust iemand in zo´n klein staathuisje waar iedereen recht op heeft. In de dorpjes is het een gezellige boel, uit vele huizen salsa op andere Caraibische muziek waar op gedanst wordt, zo maar midden op de dag. Bijzonder vriendelijke mensen. Allemaal zwaaien en roepen maar goed bedoeld en soms maak ik een praatje in mijn koeterwaals spaans. Nergens reclame maakt het heerlijk rustig. Hier en daar zijn wat piepkleine kioskjes waar men afhankelijk wat er geleverd word wat kan kopen. Eeven wennen daaraan. Als toerist krijg je alleen maar ´covertible peso´s. In een zo´n peso gaan ongeveer 20 echte peso´s, het wettig betaalmiddel voor de bevolking. Toevallig zag ik zo´n stalletje en ben maar in de rij gaan staan voor wat brood. dat werd allemaal zo uitgedeeld, dacht ik. Nou, dan leg ik maar een 0.10 peso op tafel. Ik kreeg 4 brood. De mensen hadden echter al veel eerder hun bonnen in geleverd. Zo doet Diny ook al ontwikkelingswerk door hotel zeepjes met gul gebaaar uit te delen. Wat zie je op de fiets toch enorm veel van het land. Je komt op`plaatsen waar andere toeristen echt nooit komen. Dat stuk in de bus was zo beperkt voor wat betreft het gevoel met de mensen en het land te krijgen dat de fiets ideaal is. Veel rijden monumenten, van jaren 50 vrachtautos die eneorme hoeveelheden roet braken tot jaren 50 amerikaanse sleeën. Fidel heeft terrecht de verkoop van die wagens aan het buitenland verboden. De groep is erg gezellig , iedereen fiets in eigen tempo. varieerd van natuurkundige tot recreatiewoningenverhuurder en van ortopedagoog tot controleur leerpicht wet. De leeftijd van halverwege 20 tot halverweg 60. Plastich zakjes krijg je gelukkig niet bij boodschappen doen. Iedereen moet tas meenemen. Wil je toch een platic tas , dan betaal je daar flink voor. Mensen zien er goed gekleed en gevoed uit. De kliniekjes zijn brandschoon en de schooltje zien er goed uitgerust uit. Ik zie de keer zijde ook wel maar mensen zijn blij, spontaan, eerlijk, praat-en dansgraag. ´s avonds komt uit a veel lokalen live salsa muziek. Wij zijn daar een keer binnen gegaan en meteen draaf je mee in het gedruis. Het blijft spannend wat er na de grote leider gaat gebeuren. Men heeft het idee dat er veel gedonder komt en dat westerse bedrijven de zaak gaan op kopen en de kust vol gaan bouwen. Dan is het te laat en valt er niets meer te redden van het karakter van de mensen, de natuur en de ongdwongenheid. Er staan wel wat resorts maar alles is van de staat. Ik heb wel sympathie voor wat hier gebeurt