In en om Berlijn

Terwijl het volgens de weersvoorspellingen de hele dag gaat regenen heb ik er met wat schuilen geen last van. Soms even de poncho om en dan fietsen tot de volgende schuilhut want de Duitsers hebben alles goed voor elkaar voor fietstoeristen. Langzaam ga ik vanuit de grote wouden het merengebied in dat ten zuid-westen van Potsdam (of groot Berlijn) ligt. Een gebied dat druk door watersporters gebruikt wordt en in grootte te vergelijken is met de Loosdrechtse plassen maar waar nu vanwege de nattigheid niet met water gesport wordt.

(Fred: jouw Beagle zou hier geen gek figuur slaan met eigenwijs Nederlands vlaggetje als gidsland naast de Duitse driekleur als gastland.)

In Potsdam ga ik niet een rondje langs alle buitens en binnens maken zoals Schloss Sanssouci, de Orangerie, Romeinse baden, Nieuwe Paleis, het Chinese theehuis en zo zijn er nog vele andere speeltjes van oude adel. Diny en ik hebben in Potsdam met gehuurde fietsen dat rondje al eens gemaakt.

Wel ga ik nog even door het Holländische Viertel lopen (waarvan foto bijgevoegd). Van Potsdam is het nog 33 fiets kilometers naar Berlijn. Potsdam is trouwens beroemd, of eerder berucht door de ontmoeting in 1945 van de toenmalige wereldleiders Churchill, Stalin en Truman waar de west- en oostgrenzen en de Europese invloedsferen even onderling verdeeld werden met als gevolg grenzen die dwars door dorpen zouden gaan lopen met name in midden-Europa.

Bij binnenkomst van Berlijn denk ik makkelijk mijn (geboekte “Bett und Bike”) onderkomen te kunnen vinden.. Vreemd eigenlijk: je denkt om een uur of drie aan te komen zodat je nog lekker de tijd hebt om van alles te gaan bekijken. Ik kom echter pas om half zes aan en realiseer me dan doordat ik de weg kwijtraakte, nu allerlei buiten- en binnenwijken van Berlijn heb gezien voordat ik mijn onderkomen bereikte. Dat is niet erg want dan heb ik die delen ook alweer gezien en behoef ik die twee en een halve uur eigenlijk niet in te halen. Het leuke is dat ik min of meer van bushokjes kaarten naar bushokjeskaarten heb gefietst (want in ieder bushoekje hangt een duidelijke niet gevandaliseerde kaart) en zo zie je best veel. Mijn eigen algemene kaart was te klein en slechts leidraad net zoals mijn kompasje dat ik vasthoudend noord-oost bleef volgen.

In het bett und bike hotel krijg ik de volgende dag een boekje van “bikeline” te leen. In dat boekje staan allerlei leuke fietsroutes (Berlijn is een echte fietsstad met een goed fietspaden netwerk). Ik kies de fietsroute die van noord naar zuid langs de voormalige gevangenismuur gaat en een route die mij helemaal naar het oosten van Berlijn brengt via interessante voormalige Communistische woonkazernes waar men nu grote balkons aan vastgemaakt heeft. De flats zijn inmiddels ook van leuke kleurtjes voorzien. Alles bij elkaar een dikke 60 km met veel afstappen en stukjes lopen, om van alles van nog dichterbij te bekijken.

Nog even over geld. Ik snap niet waarom een broodje haring (dat hier trouwens “matjes” heet) 1,50 kost, een heerlijke groenteschotel met rijst bij de Indiër 6,90 en een ijsje met twee bolletjes 1,50. Nederland is twee kaar zo duur. En dit is Berlijn, waarschijnlijk is het in A’dam driemaal zo duur. De Nederlandse horeca moest zich schamen. Of hangt het allemaal van vastgoed (huur) prijzen en arbeidsloon af? Berlijn vastgoed is toch ook niet goedkoop. Duitsland kent overigens geen wettelijk minimumloon. Alleen de koffie is net duur als in Nederland.